Περίληψη εισήγησης Στέλιου Στυλιανίδη
Ο ναρκισσισμός είναι ένας όρος ο οποίος χρησιμοποιείται στην ψυχανάλυση για να υποδηλώσει την αγάπη προς τον εαυτό. Ωστόσο, πέρα από τη γενική αυτή διατύπωση υπάρχουν διακριτές μορφές ναρκισσισμού, όπως ο πρωτογενής ναρκισσισμός, ο δευτερογενής ναρκισσισμός, ο κακοήθης, ο καταστροφικός ναρκισσισμός , το ιδεώδες του Εγώ, το ιδεώδες Εγώ, εκφράσεις των οποίων επηρεάζουν καθοριστικά τους κοινωνικούς δεσμούς.
Η σημερινή ρευστότητα των κοινωνικών δεσμών, η ευθραυστότητά τους, η συχνά «δήθεν» χρηστική διατήρησή τους σαν μια από τις άμυνες του ατόμου προκειμένου να αποφύγει την επώδυνη εξωτερική και εσωτερική πραγματικότητα, συνδέονται αναπόφευκτα ,μεταξύ άλλων, με την ανεπάρκεια της γονεϊκής λειτουργίας και ρόλων, όπως επίσης και με την κουλτούρα του κενού.
Υπάρχουν άραγε αξιόπιστες απόπειρες απαντήσεων σήμερα απέναντι σε όλους αυτούς τους πολύπλοκους κοινωνικούς και ψυχικούς μετασχηματισμούς;