3+1 επαναλήψεις που δεν πρέπει να χάσετε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2018

img

Τέσσερις παραστάσεις που άφησαν έντονα το στίγμα τους το περσινό καλοκαίρι, επανέρχονται δυναμικά στο φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών: Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου του Δημήτρη Κουρτάκη, Εθνικός Κήπος του Θοδωρή Γκόνη, 20 + 1 λαϊκά μεταπολεμικά τραγούδια με μπαρόκ σύνολο της Χριστίνας Μαξούρη και Πέρσες του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη.

Φεστιβάλ Αθηνών 2018

3+1 επαναλήψεις που δεν πρέπει να χάσετε

Τέσσερις παραστάσεις που άφησαν έντονα το στίγμα τους το περσινό καλοκαίρι, επανέρχονται δυναμικά στο φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών. Παραγωγές για τις οποίες γράφτηκαν διθυραμβικές κριτικές, αλλά και μεταφέρθηκαν από στόμα σε στόμα μεταξύ των ενθουσιασμένων θεατών. Η επανάληψη των τεσσάρων παραστάσεων γίνεται κατ’ απαίτηση του κοινού, ώστε όσοι δεν πρόλαβαν να μπορέσουν να τις δουν, αλλά και όσοι θέλουν να μπορέσουν να τις ξαναπολαύσουν. Ο Χώρος Δ της Πειραιώς φιλοξενεί ένα διόροφο κτίσμα, μέσα στο οποίο ο Άρης Σερβετάλης ερμηνεύει μοναδικά τον μπεκετικό λόγο, η αυλή του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης στην Πλάκα υποδέχεται τα μπαρόκ ρεμπέτικα της Χριστίνας Μαξούρη, το Ηρώδειο δονείται στους ρυθμούς των συγκλονιστικών Περσών του Άρη Μπινιάρη και ο Εθνικός Κήπος φορά ποιητικό ένδυμα, προσκαλώντας σε έναν διαφορετικό απογευματινό περιπατο, όπως τον φαντάστηκε ο Θοδωρής Γκόνης.

Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου
Παράσταση εμπνευσμένη από το μπεκετικό σύμπαν
Δημήτρης Κουρτάκης
Πειραιώς 260 -Χώρος Δ
1, 3, 4 και 5 Ιουνίου, στις 21:00
2 Ιουνίου, στις 20:00

Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος Έλληνας – ακόμη και ξένος- ηθοποιός θα μπορούσε να πετύχει αυτό που κατάφερε ο Αρης Σερβετάλης δίνοντας μία τόσο εσωτερική και ταυτόχρονα ρευστή και βαθιά ψυχαναλυτική ερμηνεία στον ήρωά του.
Γεωργία Οικονόμου, tospirto.net, 21/7/2017

Το Φεστιβάλ Αθηνών επέλεξε φέτος να ανοίξει τις πύλες του και τις πύλες της Πειραιώς 260, με την παράσταση του Δημήτρη Κουρτάκη, που έκλεισε το περσινό φεστιβάλ αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ υπήρξε η αφορμή για να δημιουργηθεί ένα πρωτότυπο σκηνικό σύμπαν, μέσα στο οποίο ξεχωρίζει για την καθηλωτική του ερμηνεία ο Άρης Σερβετάλης. Όλη η δράση της παράστασης εκτυλίσσεται μέσα σε μία εντυπωσιακή σκηνική κατασκευή, ένα τεράστιο διόροφο κτίσμα, που έχει στηθεί στο μέσον του χώρου Δ της Πειραιώς 260.

Ήρωας είναι ένας περφόρμερ, κλεισμένος όπως μαρτυρά και ο τίτλος στο εργαστήριό του. Κινείται μέσα στο επιβλητικό σκηνικό, ακολουθούμενος από την κάμερα που χειρίζεται ο video artist Jérémie Bernaert, γνωστός και από τη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Julien Gosselin. Μία multimedia παράσταση, στην οποία συμπράττει ένα επιτελείο σημαντικών διεθνών συνεργατών. Οι θεατές, καθισμένοι εκατέροθεν της σκηνής, παρακολουθούν τη δράση που προβάλεται στους τοίχους του οικοδομήματος. Μία σπαρακτική ερμηνεία του μπεκετικού λόγου, που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές επιτυχίες του Φεστιβάλ.

Δείτε το τρέιλερ της παράστασης εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=PIe98_DvE8Q

Συντελεστές:

Σύλληψη - Σκηνοθεσία - Σκηνικά: Δημήτρης Κουρτάκης
Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Κουρτάκης, Ελένη Παπάζογλου, Αναστασία Τζέλλου
Βίντεο: Jérémie Bernaert
Φωτισμοί: Scott Bolman
Καλλιτεχνική συνεργασία: Έφη Μπίρμπα
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη
Βοηθός σκηνογράφου: Βάσια Λύρη
Εκτέλεση παραγωγής: Ντένια Σαφαρή
Ερμηνεία: Άρης Σερβετάλης

Δράση στο πλαίσιο της

Με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ - Στηρίζουμε τη Δημιουργία

Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου 
Παράσταση εμπνευσμένη από το μπεκετικό σύμπαν
Δημήτρης Κουρτάκης

img

Εθνικός Κήπος    

  Θοδωρής Γκόνης

img

20 + 1 λαϊκά μεταπολεμικά τραγούδια με μπαρόκ σύνολο
Χριστίνα Μαξούρη

img

Πέρσες του Αισχύλου

Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου – Άρης Μπινιάρης

img

Ο Δημήτρης Κουρτάκης δεν επιδίωξε ακόμη μια αναφορά στον Ιρλανδό στοχαστή, αλλά δημιούργησε στην Πειραιώς μία εξαιρετική εγκατάσταση λόγου και χώρου που εγκλώβισε και ανέδειξε τον γνωστό μας κύριο με το αρχικό Κ. στη μορφή και το σώμα του Άρη Σερβετάλη.
Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 24/7/2017

Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος Έλληνας – ακόμη και ξένος- ηθοποιός θα μπορούσε να πετύχει αυτό που κατάφερε ο Αρης Σερβετάλης δίνοντας μία τόσο εσωτερική και ταυτόχρονα ρευστή και βαθιά ψυχαναλυτική ερμηνεία στον ήρωά του.
Γεωργία Οικονόμου, tospirto.net, 21/7/2017

Ο Δημήτρης Κουρτάκης με την παράσταση αυτή -για να παραφράσω τον Μπέκετ - «προσπάθησε ξανά, πέτυχε ξανά, πέτυχε καλύτερα». […] Την είδα δύο φορές -τη δεύτερη μου άρεσε ακόμα περισσότερο. Όταν ξαναπαιχτεί, θα την ξαναδώ. Να είστε και εσείς εκεί. Αυτά -προσέξτε!- δεν τα χάνει κανείς. Είναι γεγονότα.
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι, 21/7/2017

Παρότι βλέπαμε κάτι δυστοπικό και ζοφερό, ήμασταν καθηλωμένοι: σε όλο αυτό το (για μια ακόμη φορά) απίστευτο που έκανε ο Αρης Σερβετάλης, το πειραματικό, ναι, αλλά γοητευτικό.[…] Και ναι, ήταν η πιο πλήρης θεατρική ολοκλήρωση της σεζόν στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Όλγα Σελλά, monopoli.gr, 19/7/2017

Εθνικός Κήπος
Θοδωρής Γκόνης

Η δουλειά  των συντελεστών είναι εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα και το όριο των 50 θεατών ανά παράσταση ήταν σίγουρο ότι δεν θα μπορούσε να τηρηθεί αφού στις πρώτες δύο παραστάσεις οι θεατές πρέπει να ήταν  τουλάχιστον διακόσιοι.
Κωνσταντίνος Πλατής, theatromania.gr, 24/6/2017

20 + 1 λαϊκά μεταπολεμικά τραγούδια με μπαρόκ σύνολο
Χριστίνα Μαξούρη

Ήταν σίγουρα μια ξεχωριστή βραδιά για το Φεστιβάλ Αθηνών. Μια αθόρυβη αλλά ταυτόχρονα αβανταδόρικη, όπως αποδείχθηκε, δουλειά, άρτια και θαυμαστή, που προκάλεσε δικαίως το πηγαίο και ένθερμο χειροκρότημα των ακροατών. Το πρωτότυπο αυτό ταξίδι στη μπαρόκ εποχή έκανε πολλούς να μιλάνε στην έξοδο για έκπληξη μεγατόνων, από τα καλύτερα που έχει να επιδείξει μέχρι στιγμής το φετινό Φεστιβάλ.
Νίκος Ρουμπής, monopoli.gr, 29/6/2017



Πέρσες του Αισχύλου
Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου – Άρης Μπινιάρης

Ο Άρης Μπινιάρης πρωτοσκηνοθέτησε στην Επίδαυρο και σε αντίθεση με άλλους αλαζόνες πρωτάρηδες τίμησε και την ιστορία του θεσμού και την ιστορία της αναβίωσης του αρχαίου δράματος με σύγχρονη σκηνική γλώσσα.
Κώστας Γεωργουσόπουλος, 28/8/2017, Τα Νέα

Η σκηνοθετική πρότασή του μας θύμισε ακόμη τον παλιό δρόμο που κάποτε θέλησε να δημιουργήσει στο αρχαίον κοίλον κάτι υψηλό και μαζί λαϊκό, κάτι που να ακουμπά στον καθένα, κι όμως να υψώνεται (μαζί του) κατακόρυφα […] Η μουσική κλιμάκωση, η μουσική δραματουργία της Επίκλησης (αλλά και το εκτόπισμά της στο κοίλον) συγκρίνονται κατά τη γνώμη μου μόνο με εκείνους τους «Πέρσες» του Κουν. Μόνο εκείνοι είχαν πείσει ένα ολόκληρο κοινό να δει τα πράγματα με το βλέμμα των Αλλων.
Γρηγόρης Ιωαννίδης, Εφημερίδα των Συντακτών – 14/8/2017 

Στην πρώτη του αναμέτρηση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με το αρχαίο θέατρο, ο Αρης Μπινιάρης με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου εκμεταλλεύτηκε και ανέδειξε τη μουσικότητα των «Περσών» του Αισχύλου (μετάφραση: Παναγιώτη Μουλλά) με έναν νέο, φρέσκο, μουσικό κώδικα, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του Χορού και την ερμηνευτική δεινότητα των ηθοποιών του, ενώ ως κορυφαία στιγμή του έργου καταγράφεται η σκηνή της «Επίκλησης» του Δαρείου με μια χορογραφία που μοιάζει να έλκεται από τη Γη και τον κόσμο των νεκρών.
Σάκης Ιωαννίδης, Καθημερινή – 15/8/2017

Η σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη καταφέρνει να διατρέξει κάθετα και οριζόντια το ευρύτατο φασματικό τοπίο της τραγωδίας αυτής, ταυτόχρονα με το διαχρονικό, φυσικό και ιστορικό τοπίο της Κύπρου. Όποιος γνωρίζει, καταλαβαίνει. […] Αυτό έκανε με επιτυχία η παράσταση του Άρη Μπινιάρη. Βρήκε το οριακό σημείο συνάντησης του οικείου με το ξένο, της ταυτότητας με την ετερότητα, του παλαιού με το νεό, στο μέτρο και στην αρμονία του λόγου, έμμετρου και πεζού, στη λεπτότατη ύφανση της κίνησης χορού-υποκριτών-μουσικής, χωρίς ψυχολογίζουσες, ρεαλίζουσες, «νεωτεριστικές» πλαγιοσκοπεύσεις.
Λέανδρος Πολενάκης, Αυγή – 15/8/2017