ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ TRAILER ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ "Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ". Προβολή κλασικών αποκατεστημένων ταινιών Συμπόσιο Διεθνών Κινηματογραφικών Αρχείων
Με αφορμή την προβολή της αποκατεστημένης ταινίας «Οι Απάχηδες των Αθηνών» στις 15 Φεβρουαρίου στο ΚΠΙΣΝ, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει το διήμερο «Η κρυφή γοητεία της αποκατάστασης» την Πέμπτη 13 και την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου στον χώρο της (Ιερά Οδός 48, μετρό Κεραμεικός).
Σε συνεργασία με τα μεγαλύτερα αρχεία και εργαστήρια του κόσμου, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Αρχείων (FIAF), η Ταινιοθήκη προβάλλει τις «καλές πρακτικές» που υιοθετούνται από τα αρχεία αυτά και δείχνει επιτυχημένα δείγματα αποκατάστασης κλασικών ταινιών. Οι εισηγήσεις κινούνται στο τρίπτυχο : αποκατάσταση, ψηφιοποίηση, προβολή.
Θα προβληθούν οι εξής αποκατεστημένες ταινίες:
*Ο Λευκός Σεΐχης (Lo sceicco bianco) του Φεντερίκο Φελίνι, Ιταλία, 1952 (αποκατάσταση: Ταινιοθήκη της Μπολόνια σε συνεργασία με τους RTI-Mediaset και Infinity στο πλαίσιο του project Fellini 100 στο εργαστήριο L’ immagina Ritrovata)
Δυο νεόνυμφοι έρχονται στην Ρώμη από την επαρχία για τον μήνα του μέλιτος όπου και εμφανίζεται ο λευκός σεΐχης Αλμπέρτο Σόρντι, σταρ της σαπουνόπερας και μαζί με αυτόν οι ψευδαισθήσεις του κόσμου της διασκέδασης και οι ευγενικές πόρνες της μεγαλούπολης, μαζί τους και η «Καμπίρια» Τζουλιέτα Μασίνα. Όλος ο κόσμος του Φελίνι είναι ήδη εμφανής στην πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη από το Ρίμινι (την προηγούμενη ταινία του Φώτα του βαριετέ τη συν-σκηνοθέτησε με τον Αλμπέτρο Λατουάδα).
*Ο Τσάρλς, νεκρός ή ζωντανός (Charles mort ou vif) του Αλέν Τάνερ, Ελβετία, 1969 (αποκατάσταση: Ελβετική Ταινιοθήκη με την υποστήριξη των Memoriav και RTS, σε συνεργασία με τον Ρενάτο Μπάρτα στο εργαστήριο L’Immagine Ritrovata (Bologna) με τη συμμετοχή του Συλλόγου Alain Tanner)
Έχοντας δώσει μια τηλεοπτική συνέντευξη, ο διερμηνέας Τσαρλς Ντε εγκαταλείπει το εργοστάσιο του και εξαφανίζεται αναζητώντας μια νέα ζωή, ελεύθερη από τους κοινωνικούς περιορισμούς, στο ξέσπασμα του Μάη του ‘68.
*Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας (Un chapeau de paille d' Italie) του Ρενέ Κλερ, Γαλλία, 1927 (αποκατάσταση: Γαλλική Ταινιοθήκη σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο και την υποστήριξη του προγράμματος ψηφιοποίησης του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου).
Ο νεαρός Φερδινάνδος πηγαίνει στον γάμο του όταν το άλογο του μασουλάει το ψάθινο καπέλο μιας περαστικής. Η δεσποινίδα που είναι με τον εραστή της, φοβάται μήπως γεννήσει υποψίες στο σύζυγό της εάν φανεί χωρίς το καπέλο της. Ο Φερδινάνδος λοιπόν πηγαίνει να αναζητήσει ένα καινούριο καπέλο
*Θραύσμα μιας αυτοκρατορίας (Fragment of an Empire) του Φρίντριχ Έρμλερ (Fridrikh Ermler), Σοβιετική Ένωση, 1929 (αποκατάσταση: συνεργασία των: Μουσείο Κινηματογράφου Eye, Φεστιβάλ Βωβού Κιν/φου του Σαν Φρανσίσκο, Κρατικά Κινηματογραφικά Αρχεία της Ρωσίας)
Ένας νεαρός άνδρας, ο Φιλιμόνοφ, έχοντας πολεμήσει στην στρατιά του τσάρου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκτά αμνησία, λόγω ενός μετα-πολεμικού σοκ. Λίγα χρόνια αργότερα αρχίζει να ανακτά τη μνήμη του αλλά αδυνατεί να καταλάβει τι συμβαίνει καθώς η χώρα του έχει μεταμορφωθεί ριζικά από τα χρόνια της επανάστασης των Μπολσεβίκων το 1917.
*Επίσης θα προβληθεί η μικρού μήκους (16’) ταινία Κάθε μέρα (Every day) του Χανς Ρίχτερ, Μεγάλη Βρετανία-Ελβετία, 1929 (αποκατάσταση: Ελβετική Ταινιοθήκη στο εργαστήριο L’ immagine Ritrovata με χρηματοδότηση της Memoriav).
Ο Χανς Ρίχτερ ξεκίνησε αυτή την ταινία (με πρωταγωνιστή τον Σεργκέι Αϊζενστάιν) το 1929 και συνέχισε να την μοντάρει για το υπόλοιπο της ζωής του, αφήνοντας μια πληθώρα εκδοχών, κάποιες βωβές και κάποιες με ήχο, από τις οποίες μόνο οι κόπιες 16mm έχουν διασωθεί. Το 2012 η Ελβετική Ταινιοθήκη ανακάλυψε ένα κουτί με την επιγραφή "Κάθε μέρα" που περιείχε ένα καρούλι φιλμ νιτρικής κυτταρίνης με αμοντάριστα πλάνα.
H ταινία θα προβληθεί με συνοδεία ζωντανής μουσικής. Σύνθεση και εκτέλεση: Μηνάς Ι.Αλεξιάδης.
ΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ
Την Παρασκευή 14/2, από τις 17.30 έως τις 20.30 , στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, θα πραγματοποιηθεί Συμπόσιο των Διεθνών Κινηματογραφικών Αρχείων με τίτλο: «Αποκαταστάσεις, εκ νέου ανακαλύψεις, προοπτικές» (INTERNATIONAL FILM ARCHIVES SYMPOSIUM: RESTORATIONS, REDISCOVERIES, PERSPECTIVES)
Επιμέλεια-συντονισμός: Σελίν Ρουιβό (Céline Ruivo), διευθύντρια της Συλλογής Ταινιών της Γαλλικής Ταινιοθήκης, Μαρία Κομνηνού, πρόεδρος ΔΣ Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Ομότιμη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ.
Χαιρετισμοί: από εκπρόσωπο του Υπουργείου Πολιτισμού και τη Μαρία Κομνηνού.
Οι εισηγήσεις αφορούν τη αποκατάσταση των «Απάχηδων των Αθηνών» από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος και την Γαλλική Ταινιοθήκη, και πολλά ακόμα θέματα που άπτονται της ψηφιακής αποκατάστασης των βωβών αλλά και των πρώτων ηχητικών ταινιών, των φεστιβάλ βωβού κινηματογράφου, των διεθνών πολιτικών αποκατάστασης, και της FIAF (Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Αρχείων).
Στο συμπόσιο συμμετέχουν σημαντικές προσωπικότητες από κορυφαία διεθνή κινηματογραφικά αρχεία , μουσεία, φεστιβάλ και άλλους φορείς:
Ομιλητές:
Μαρία Κομνηνού, πρόεδρος Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Ηλέκτρα Βενάκη, υπεύθυνη του έργου της αποκατάστασης των «Απάχηδων» από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Σελίν Ρουιβό (Céline Ruivo), διευθύντρια Κινηματογραφικών Συλλογών της Γαλλικής Ταινιοθήκης
Έλενα Ταμακάρο (Elena Tammaccaro), αναπληρώτρια διευθύντρια του εργαστηρίου L’Immagine Ritrovata στην Μπολόνια
Γιάννης Τσελίκας (Κέντρο Ελληνικής Μουσικής), υπεύθυνος για την επιμέλεια και προσαρμογή της μουσικής επένδυσης της ταινίας «Οι Απάχηδες των Αθηνών».
Φρεντερίκ Μερ (Frédéric Maire), πρόεδρος FIAF, διευθυντής της Ταινιοθήκης της Ελβετίας.
Ρουί Μασάντο (Rui Machado), υποδιευθυντής της Πορτογαλικής Ταινιοθήκης.
Φρανκ Ρουμεν (Frank Roumen), διευθυντής κινηματογραφικών συλλογών, Eye Filmmuseum
Ερβέ Πισάρ (Hervé Pichard), υπεύθυνος εμπλουτισμού συλλογών και αποκατάστασης των ταινιών, Γαλλική Ταινιοθήκη.
Ρόμπερτ Μπερν (Robert Byrne) πρόεδρος του Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του Σαν Φραντσίσκο.
Γενική είσοδος προβολών: 5 ευρώ.
Tαινιοθήκη της Ελλάδος
Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου, μετρό Κεραμεικός, τηλ. 210 3612046, www.tainiothiki.gr
To αφιέρωμα «Η κρυφή γοητεία της αποκατάστασης», διοργανώνεται από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος στo πλαίσιο της πράξης «Η Κινηματογραφοφιλία στη Νέα Εποχή ΙΙ» που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα ΠΕΠ ΑΤΤΙΚΗ του ΕΣΠΑ 2014-2020
Ευάννα Βενάρδου
Υπεύθυνη Γραφείου Τύπου
|
ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
|
|
|
Phone: +30 210 3612046 & +30 210 3609695 (ext. 0117) | Fax: +30 210 3628468 |[email protected] | http://www.tainiothiki.gr | https://www.facebook.com/tainiothikigr twitter.com/tainiothikigr |
Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας Un chapeau de paille d' Italie
Μυθοπλασία/ Fiction, Γαλλία/ France, 1928, 115'
DCP 4Κ, α/μ-b&w, βωβό/ silent
Σκηνοθεσία/ Direction: René Clair
Σενάριο/ Screenplay: René Clair (βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ευγένιου Λαμπίς/ based on the homonymous theatrical play by Eugène Labiche)
Φωτογραφία/ Cinematography: Maurice Desfassiaux, Nicolas Roudakoff
Ηθοποιοί / Cast :Albert Préjean, Olga Chekhova, Vital Geymond, Yvonneck, Maryse Maïa
Παραγωγή/ Production: Films Albatros
Προέλευση κόπιας/ Print source: Cinémathèque Française
Αποκατάσταση/ Restoration: Γαλλική Ταινιοθήκη σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο και την υποστήριξη του προγράμματος ψηφιοποίησης του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου/ Cinémathèque Française in partnership with the San Francisco Silent film Festival and the support of CNC digitization
[στα γαλλικά με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους/ in French with Greek and English subtitles]
Ο νεαρός Φερδινάνδος πηγαίνει στον γάμο του όταν το άλογο του μασουλάει το ψάθινο καπέλο μιας περαστικής. Η δεσποινίδα που είναι με τον εραστή της, φοβάται μήπως γεννήσει υποψίες στο σύζυγό της εάν φανεί χωρίς το καπέλο της. Ο Φερδινάνδος λοιπόν πηγαίνει να αναζητήσει ένα καινούριο καπέλο.
The young Fadinard is going to his wedding when his horse crunches the straw hat of a passerby. However, the lady is with her lover and fears to arouse the suspicions of her husband if she reappears without her hat. Fadinard therefore sets out to find an identical hat.
Η αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε σε 4Κ από αρνητικά γαλλικών αλλά και διεθνών βερσιόν της ταινίας. Η μουσική αποκαταστάθηκε από τον Ρεΐμόν Αλεσαντρίνι με βάση τη μουσική που είχε συνθέσει για την πρώτη αποκατάσταση της ταινίας το 1980. Η Γαλλική Ταινιοθήκη κατέχει το μοναδικό υλικό της ταινίας, καθώς τα αρνητικά Α (γαλλική διανομή) και Β (διεθνής διανομή) έχουν διασωθεί. Η πρώτη αποκατάσταση της ταινίας πραγματοποιήθηκε από τον Ρενέ Λίχτιγκ το 1980, ο οποίος βασίστηκε σε κόπιες που είχε τυπώσει το 1960 ο Ενρί Λανγκλουά. Ύστερα από πρόσφατη τεκμηρίωση των υπαρχόντων φιλμ νιτρικής κυτταρίνης διαπιστώθηκε πως η πράξη 4 του αρνητικού Α της γαλλικής διανομής είχε αντιστραφεί με την αντίστοιχη πράξη 4 του αρνητικού Β της διεθνούς διανομής, με αποτέλεσμα κάθε καινούρια κόπια που τυπωνόταν από το αρνητικό Α να μην αντιπροσωπεύει την αυθεντική βερσιόν Α αλλά να αποτελεί ένα υβρίδιο μεταξύ των βερσιόν Α και Β. Σε αυτή τη λογική κρίθηκε απαραίτητο να δοθεί μια εκ νέου φιλολογική ανάλυση της ταινίας, αποκαθιστώντας πλήρως τη βερσιόν που είχε διασωθεί για τη γαλλική διανομή. Επιπλέον διαπιστώθηκε, σύμφωνα με αναγραφόμενες πληροφορίες που βρέθηκαν στο αρνητικό Α, πως η ταινία προβαλλόταν έγχρωμη. Με βάση την πληροφορία αυτή, καθώς και την ανακάλυψη μιας πρωτότυπης έγχρωμης κόπιας στις συλλογές της Γαλλικής Ταινιοθήκης, επανασυστάθηκαν τα πρωτότυπα χρώματα σ’ ένα ψηφιακό ενδιάμεσο αρχείο σε 4Κ. Εξαιτίας της εύφλεκτης φύσης της, η ταινία σκαναρίστηκε μέσω εμβάπτισης. Επίσης, συμπληρώθηκαν τα πλάνα που έλειπαν (πέντε στον αριθμό) ή ήταν σε κακή κατάσταση. Η αποκατάσταση των κατεστραμμένων εικόνων σε μια "γραφιστική παλέτα" επέτρεψε την εκ νέου ανακάλυψη της μαγείας του φωτός, καθώς και τα πολύ φροντισμένα πλάνα των διευθυντών φωτογραφίας Μωρίς Ντεσφασιό και Νικολά Ρουντακόφ. Το έργο ολοκληρώθηκε παράγοντας μία έγχρωμη κόπια 35mm κι ένα DCP σε ψηφιακή ανάλυση 4Κ, ώστε η ταινία να λάβει ευρεία διανομή στις αίθουσες.
4K restoration from negatives of French and international versions. Music rearranged by Raymond Alessandrini from the score he had composed for the first restoration of the film in the 1980s. The Cinémathèque française holds unique material on this film, since negatives A (French exploitation) and B (foreign exploitation) have survived. The film was restored by Renée Lichtig in the 1980s, who started from prints made in the 1960s by Henri Langlois. However, it turns out that the reel 4 of NIM A (French diffusion) had been reversed with the one of NIM B (foreign diffusion), as demonstrated by the recent cataloging of nitrate elements. Thus, each new print was made according to these intermediaries but never according to the complete version A, insofar as it was a hybrid between versions A and B. In this sense it seemed essential to us to carry out a new philological analysis of this title, by fully restoring the version which had been reserved for French exploitation. Furthermore, it appears that the film was screened in color, according to the annotations found on negative A. From this information, as well as the discovery of an original copy in color kept at the Cinémathèque, we re-introduced the original colors on a digital intermediary in 4K. The film will be scanned by immersion. We have used inserts from intermediaries to replace plans that are missing (five in number) or in poor condition. The restoration of damaged images on a “graphic palette” made it possible to rediscover the beauty of light, and very careful shots by the cinematographers Maurice Desfassiaux and Nicolas Roudakoff. We finalized the work by drawing a 35mm color copy and a DCP in 4K, so that the film is most widely distributed in theaters.
Κάθε μέρα Every Day
Μυθοπλασία/ Fiction-Πειραματικό/Experimental, Αγγλία-Ελβετία/ UK-Switzerland, 1929, 16'
DCP 4Κ, α/μ-b&w, βωβό/ silent
Σκηνοθεσία/ Direction: Hans Richter
Σενάριο/ Screenplay: Hans Arp, Hans Richter
Φωτογραφία/ Cinematography:
Μουσική/Music: Robert Naughton
Ηθοποιοί/ Cast: Sergej Ejzenštejn, Michael Hankinson, Basil Wright, Len Lye, Nelly van Doesburg
Προέλευση κόπιας/ Print source: Cinémathèque suisse
Αποκατάσταση/ Restoration: Ελβετική Ταινιοθήκη στο εργαστήριο L’ immagine Ritrovata με χρηματοδότηση της Memoriav/ Cinémathèque suisse at L’ immagine Ritrovata with funding provided by Memoriav
Ο Χανς Ρίχτερ ξεκίνησε αυτή την ταινία (με πρωταγωνιστή τον Σεργκέι Αϊζενστάιν) το 1929 και συνέχισε να την μοντάρει για το υπόλοιπο της ζωής του, αφήνοντας μια πληθώρα εκδοχών, κάποιες βωβές και κάποιες με ήχο, από τις οποίες μόνο οι κόπιες 16mm έχουν διασωθεί. Το 2012 η Ελβετική Ταινιοθήκη ανακάλυψε ένα κουτί με την επιγραφή "Κάθε μέρα" που περιείχε ένα καρούλι φιλμ νιτρικής κυτταρίνης με αμοντάριστα πλάνα. Η συγκεκριμένη κόπια εργασίας προφανώς κατατέθηκε από ένα ελβετικό εργαστήριο στην Ελβετική Ταινιοθήκη και πιθανότατα χρονολογείται την περίοδο που ο Ρίχτερ διέμενε στην Ελβετία στα τέλη τις δεκαετίας του ‘30. Σε συνέχεια ερευνας που πραγματοποιήθηκε στα κινηματογραφικά αρχεία διαπιστώθηκε πως αποτελεί τη μοναδική κόπια νιτρικής κυτταρίνης. Η ψηφιακή αποκατάσταση, υπογραμμίζει την ατελή φύση του έργου ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει ένα συνεκτικό έργο του οποίου ο ρυθμός και η δύναμη θα συγκινήσουν το κοινό καθώς το ίδιο το χέρι του καλλιτέχνη είναι διαρκώς εμφανές.
Καρολίν Φουρνιέ
Hans Richter began working on this film (starring Sergej Ejzenštejn) in 1929 and recut it on and off for the rest of his life, as was his way, leaving a range of different versions, some silent, some sound, of which only the 16mm varieties have survived. In 2012, the Swiss Cinémathèque discovered a can marked Every Day, containing a reel of nitrate film, an assembly of sometimes unedited shots. This work print was deposited by a Swiss lab and probably dates back to the time when Richter was based in Switzerland, towards the end of the 30s. According to current research, it would seem to be the only nitrate element in existence. A digital reconstruction now highlights the unfinished nature of the work while also showing a coherent piece, whose pace and power will perhaps strike audiences all the more, because the artist’s own hand is still visibly at work here.
Caroline Fournier
Θραύσμα μιας αυτοκρατορίας Oblomok imperii
Μυθοπλασία/ Fiction, ΕΣΣΔ/ USSR, 1929, 96'
DCP 4Κ, α/μ-b&w, βωβό/ silent
Σκηνοθεσία/ Direction: Fridrikh Ermler
Σενάριο/ Screenplay: Fridrikh Ermler, Ekaterina Vinogradskaya
Φωτογραφία/ Cinematography: Yevgeni Shneider
Ηθοποιοί/ Cast : Fiodor Nikitin, Yakov Gudkin, Liudmila Semionova, Valerii Solovtsov
Παραγωγή/ Production: Sovkino
Προέλευση κόπιας/ Print Source: Eye Filmmuseum
Αποκατάσταση/ Restoration: Συνεργασία των Μουσείο Κινηματογράφου Eye, Φεστιβάλ Βωβού Κινημ/φου του Σαν Φρανσίσκο, Κρατικά Κινηματογραφικά Αρχεία της Ρωσίας/ Collaboration between the EYE Filmmuseum, San Francisco Silent Film Festival and Gosfilmofond of Russia
Ένας νεαρός άνδρας, ο Φιλιμόνοφ, έχοντας πολεμήσει στην στρατιά του τσάρου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκτά αμνησία, λόγω ενός μετα-πολεμικού σοκ. Λίγα χρόνια αργότερα αρχίζει να ανακτά τη μνήμη του αλλά αδυνατεί να καταλάβει τι συμβαίνει καθώς η χώρα του έχει μεταμορφωθεί ριζικά από τα χρόνια της επανάστασης των Μπολσεβίκων το 1917.
"O Φρίντριχ Έρμλερ ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς στην ιστορία του σοβιετικού αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Παρόλο που η αξία του αναγνωρίστηκε από σκηνοθέτες όπως οι Αϊζενστάιν, Τσάπλιν και Παμπστ ... παραμένει μυστήριο γιατί δεν αναγνωρίστηκε στη Δύση " γράφει ο Πίτερ Μπαγκρόφ [ΣτΜ ιστορικός κινημ/φου, επιμελητής, αρχειονόμος]. Γεννημένος ως Βλαντιμίρ Μπρελάβ, σε μια φτωχή εβραϊκή οικογένεια με καταγωγή από την Λετονία, δεν έλαβε επίσημη εκπαίδευση. Ωστόσο η δεξιότητά του με τη γερμανική γλώσσα, τον έκανε χρήσιμο ως κατάσκοπο για τον τσαρικό στρατό με το όνομα Φρίντριχ Έρμλερ. […] Ο Έρμλερ, ίδρυσε μια νέα σχολή, το Εργαστήρι Πειραματικού Κινηματογράφου, με σκοπό να επαναστατικοποιήσει το επάγγελμα. […] Ο κινημ/φος ήταν για εκείνον τέχνη κι όχι τεχνική. Έκανε ταινίες από την σκοπιά ενός πολιτικού ακτιβιστή. […] Ο βρετανός ντοκιμαντερίστας και ιστορικός κινηματογράφου Πολ Ρόθα, γράφει για την ταινία: «Από ψυχολογικής σκοπιάς η σκηνοθεσία του Έρμλερ ήταν καταπληκτική. Η υποσυνείδητη διαδικασία του ανθρωπίνου νου, και συγκεκριμένα η επιστροφή της μνήμης του μέσω μιας σειράς λανθανόντων συσχετισμών, κινηματογραφείται με εξαιρετική δύναμη. Από το θάνατο στην κενότητα, από την κενότητα στην πολυπλοκότητα, από την πολυπλοκότητα στην κατανόηση, οι πνευματικές του μεταπτώσεις, αποκαλύπτονται επιδέξια και διακριτικά."
The story concerns a young man, Filimonov, drafted into the tsar’s army during World War I, who becomes a total amnesiac due to shell shock. He begins to regain his memory a few years later and is at pains to understand what happened as his country has been thoroughly transformed by the Bolshevik Revolution of October 1917.
“Fridrikh Ermler was one of the greatest masters in the history of Soviet and world cinema,” writes film scholar Peter Bagrov. “This was acknowledged by such filmmakers as Eisenstein, Chaplin, and Pabst … Why he is unknown in the West is a mystery.” […] Born Vladimir Breslav into a struggling Jewish family in Latvia, he had no formal education. However, his ability to speak German made him useful as a spy for the tsarist army under the name Fridrikh Ermler. […] Ermler founded a new film school, the Cinema Experimental Workshop (KEM), with the aim of revolutionizing the entire profession. […] Cinema to him was a craft not an art. […] He made films from the point of view of a political activist. “From a psychological point of view,” the British documentarian and film historian Paul Rotha wrote about Fragment of an Empire in 1930, “the direction of Ermler was amazing. The subconscious process of the man’s [Filimonov] mind, particularly in the return of his memory through an association of latent ideas, was portrayed with an extraordinary power. From death to emptiness, from emptiness to perplexity, from perplexity to understanding, the changing mental states were subtly revealed.”
H ταινία διασώθηκε σε δυο μοναδικές κόπιες νιτρικής κυτταρίνης που βρέθηκαν αντίστοιχα στο Μουσείο Κινηματογράφου Eye στην Ολλανδία και στην Ελβετική Ταινιοθήκη. H αποκατάσταση βασίστηκε στην ολλανδική κόπια, η οποία συμπληρώθηκε με ελλιπή πλάνα και μεσότιτλους από την ημιτελή ελβετική που είχε ρωσικούς μεσότιτλους. H έρευνα για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης βοηθήθηκε σημαντικά από έγγραφα και τεκμήρια που βρέθηκαν στα ρωσικά αρχεία.
The restoration is mainly based on a Dutch distribution nitrate print held at Eye Filmmuseum, completed with the only other existing nitrate print in the world, from the Cinemathéque suisse.The incomplete Swiss print bearing the original Russian intertitles is used to complete the Dutch version, by replacing the intertitles and the omitted scenes. For the reconstruction various paper documents are used, found in the Russian archives.
Ο λευκός σεΐχης Lo sceicco bianco
Μυθοπλασία/ Fiction, Ιταλία/ Italy, 1952, 86'
DCP 4Κ, α/μ-b&w, βωβό/ silent
Σκηνοθεσία/ Direction: Federico Fellini
Σενάριο/ Screenplay: Federico Fellini, Tullio Pinelli
Φωτογραφία/ Cinematography: Arturo Gallea
Μοντάζ/ Editing: Ivor Montagu
Μουσική/Music: Nino Rota
Ηθοποιοί/ Cast: Alberto Sordi, Giulietta Masina, Brunella Bovo
Παραγωγή/ Production: Raffaello Tolfo
Προέλευση κόπιας/ Print source: Fondazione Cineteca di Bologna
Αποκατάσταση/ Restoration: Ταινιοθήκη της Μπολόνια σε συνεργασία με τους RTI-Mediaset και Infinity στο πλαίσιο του project Fellini 100 στο εργαστήριο L’ immagina Ritrovata/ Cineteca di Bologna in partnership with RTI-Mediaset και Infinity within the context of the project Fellini 100 at L’ immagina Ritrovata
[στα ιταλικά με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους/ in Italian with Greek and English subtitles]
Δυο νεόνυμφοι έρχονται στην Ρώμη από την επαρχία για τον μήνα του μέλιτος όπου και εμφανίζεται ο λευκός σεΐχης Αλμπέρτο Σόρντι, σταρ της σαπουνόπερας και μαζί με αυτόν οι ψευδαισθήσεις του κόσμου της διασκέδασης και οι ευγενικές πόρνες της μεγαλούπολης, μαζί τους και η «Καμπίρια» Τζουλιέτα Μασίνα. Όλος ο κόσμος του Φελίνι είναι ήδη εμφανής στην πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη από το Ρίμινι (την προηγούμενη ταινία του Φώτα του βαριετέ τη συν-σκηνοθέτησε με τον Αλμπέτρο Λατουάδα).
Η πρώτη μέρα των γυρισμάτων του Λευκού σεΐχη ξεκίνησε άσχημα.[...] Έφτασα στην Φρεγήνα στις δέκα παρά τέταρτο, ενώ το ραντεβού μας ήταν στις οκτώ και μισή. Είχαν στήσει τα πάντα σε μια φρεγάτα που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά σε μια τεραστία θαλάσσια έκταση. Μου φαίνονταν πολύ μακρινοί, εκτός εμβέλειας.[...]Αναρωτήθηκα 'Και τι κάνω τώρα;'. Δεν μπορούσα να θυμηθώ την πλοκή της ταινίας, δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα, ήθελα απλώς να φύγω. Να τα ξεχάσω όλα. Κι όμως, με το που πάτησα το πόδι μου στην ανεμόσκαλα, όλες οι αμφιβολίες μου εξαφανίστηκαν μονομιάς. Ανύψωσα τον εαυτό μου στη φρεγάτα. Ξεγλίστρησα ανάμεσα στο συνεργείο. Ήμουν περίεργος να δω, πως θα τελείωνε όλο αυτό.
Φεντερίκο Φελίνι, Fare un film (Turin: Einaudi, 1980), 51-52
Two newlyweds come to Rome from the provinces for their honeymoon. The apparition on the swing of the white sheik Alberto Sordi, star of the photo strip soap opera. And thus the illusions of the world of entertainment. The kindly prostitutes of the capital, among them Giulietta Masina’s Cabiria. The whole of Fellini’s world can already be found in this first solo effort by the director from Rimini (Luci del varietà was co-directed with Lattuada).
The first day of shooting of Lo sceicco bianco got off to a bad start. [...] I arrived at Fregene at a quarter to ten when the appointment had been for half past eight. They had all set off on a barge that was a kilometer away on an immense expanse of sea. They seemed to me to very distant, out of reach. [...] I asked myself “And now what do I do?” I couldn’t remember the plot of the film, I couldn’t remember anything. I just wanted to get out of there. To forget all about it. But then all my doubts vanished as soon as I set foot on the rope ladder. I hoisted myself onto the barge. I slipped in among the crew. I was curious to see how it was all going to end.
Federico Fellini, Fare un film (Turin: Einaudi, 1980), 51-52
Η αποκατάσταση βασίστηκε στο πρωτότυπο αρνητικό λήψης και μία διπλή μπάντα ήχου τυπωμένη σε θετικό φιλμ που παρήχθη το 1993 από το πρωτότυπο αρνητικό ήχου και παραχωρήθηκε από το Studio Cine. Το αρνητικό συμπληρώθηκε με πλάνα από δεύτερης και τρίτης γενιάς φιλμ τα οποία αντικατασταθήκαν με τα αντίστοιχα από ένα ενδιάμεσο θετικό πρώτης γενιάς.
The restoration was based on the original camera negative and an up&down soundtrack positive printed in 1993 from the original sound negative and made available by Studio Cine. The negative had been interpolated with images of 2nd and 4th generation elements, which were replaced by frames of a 1st generation interpositive.
Ο Τσαρλς νεκρός ή ζωντανός Charles mort ou vif
Μυθοπλασία/ Fiction, Ελβετία, 1969, 94’
DCP 4Κ, α/μ-b&w, βωβό/ silent
Σκηνοθεσία/ Direction: Alain Tanner
Σενάριο/ Screenplay: Alain Tanner
Φωτογραφία/ Cinematography: Renato Berta
Μοντάζ/ Editing: Sylvia Bachmann
Μουσική/Music: Jacques Olivier
Ηθοποιοί/ Cast: Francois Simon, Marie-Claire Dufour, Andre Schmidt,Maya Simon, Marcel Robert
Παραγωγή/ Production: Michael Balcon, Carlyle Blackwell, C.M. Woolf
Προέλευση κόπιας/ Print source: Cinémathèque suisse
Αποκατάσταση: Ελβετική Ταινιοθήκη με την υποστήριξη των Memoriav και RTS, σε συνεργασία με τον Ρενάτο Μπάρτα στο εργαστήριο L’Immagine Ritrovata (Bologna) με τη συμμετοχή του Συλλόγου Alain Tanner/ Cinémathèque suisse with support from Memoriav and RTS, in partnership with Renato Berta, at laboratory L’Immagine Ritrovata (Bologna), with the participation of l’Association Alain Tanner.
[στα γαλλικά με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους/ in French with Greek and English subtitles]
Έχοντας δώσει μια τηλεοπτική συνέντευξη, ο διερμηνέας Τσαρλς Ντε εγκαταλείπει το εργοστάσιο του και εξαφανίζεται αναζητώντας μια νέα ζωή, ελεύθερη από τους κοινωνικούς περιορισμούς, στο ξέσπασμα του Μάη του ‘68.
Σύμφωνα με τον Φρεντερίκ Μπας [ΣτΜ ακαδημαϊκός και κριτικός κινημ/φου], αυτή η «ταινία μανιφέστο (..) επιβάλλει την αυθεντική υπογραφή του λεγόμενου 'Νέου ελβετικού κινηματογράφου', ένα κράμα ελαφρότητας και βαρύτητας, μια ενθουσιώδη αίσθηση του παραλόγου δοσμένη με φινέτσα και μπρίο για να γελοιοποιήσει τον εχθρό. Ο τίτλος, που θυμίζει αμοιβή για καταζητούμενο, δεν είναι αποτελεί απλά ένα ειρωνικό νεύμα στον άγριο καπιταλισμό των ΗΠΑ που χρησιμεύει ως μοντέλο για την ενάρετη Γενεύη, αλλά αποτελεί αφετηρία για πολλά επόμενα έργα». Η ταινία προβλήθηκε στην Εβδομάδα Κριτικής στις Κάννες και κέρδισε την Χρυσή Τίγρη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο το 1969.
Φρεντερίκ Μερ
According to Frédéric Bas, this “film-manifesto (…) imposes the original signature of the ‘New Swiss Cinema’, a mixture of lightness and heaviness, a very keen sense of the absurd handled with finesse and verve to ridicule the enemy. The bounty evoked in the title is not just an ironic nod to the violence of savage US capitalism that serves as a model for virtuous Geneva, it’s an entry point for all the works to come”. The film screened at the Semaine de la Critique in Cannes and won the Pardo d’oro in Locarno in 1969.
Frédéric Maire
H ταινία αποκαταστάθηκε σε 4Κ από την Ελβετική Ταινιοθήκη, πενήντα χρόνια μετά την προβολή της στις αίθουσες. Η αποκατάσταση βασίστηκε στο πρωτότυπο αντιστρεπτό φιλμ 16mm, το οποίο είχε γυριστεί το 1969, πριν τη μεταφορά του σε ενδιάμεσο αρνητικό φιλμ 35mm από το οποίο και προήλθαν όλες οι κόπιες. Στην εκδοχή των 16mm, έλειπαν τρία πλάνα, τα οποία προστέθηκαν στο νέο ενδιάμεσο αρνητικό. Το εταλονάζ πραγματοποιήθηκε υπό την επίβλεψη του οπερατέρ Ρενάτο Μπέρτα. Η αντιγραφή σε νέο ενδιάμεσο αρνητικό φιλμ επέτρεψε επίσης την δημιουργία μιας νέας κόπιας 35mm.
Fifty years after its premiere in the cinema, the film was restored in 4K by the Swiss Cinematheque. The restoration was based in the reversal original 16mm film in which it was shot. Then it has been blown up in a 35mm internegative from which all prints were produced. Three shots missing In the 16mm version were recovered in the internegative. Calibration was realized under the supervision of Renato Berta. A new internegative was drawn and 35mm prints were produced.
