Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ,μεταξύ των άλλων, η Ελένη Κοκκίδου, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης,η Δήμητρα Χατούπη,η Ελένη Ερήμου, ο Θανάσης Κουρλαμπάς,η Χριστίνα Σούζη, ο Παντελής Αμπαζής, οι ζωγράφοι Ανδρέας Κοντέλλης, Νατάσα Γκάνα, Ανδρέας Ψαρράκος και οι θεατρικοί παραγωγοί Μάρκος και Θύμιος Τάγαρης.
Στην ομιλία της η Έλλη Στάη αναφέρθηκε στο πως καταφέρνει η Σοφία μέσα απο την ποίησή της να συνταιριάζει αρμονικά το δημοσιογραφικό και τον ποιητικό τρόπο έκφρασης, επισημαίνοντας ότι « στα ποιήματά της συνυπάρχουν ο δημοσιογραφικός πραγματισμός με την ποιητική αφαιρετικότητα». Τόνισε ότι «με τις “Αβαρίες” η Σοφία βάζει τον εγκέφαλο, το συναίσθημα και την ψυχή σε παράλληλους δρόμους να εκφραστούν με έναν ιδιότυπο σχολιασμό, χρησιμοποιώντας τις λέξεις και τη γλώσσα με γνώση και ακρίβεια».
|
|
| Σοφία Τσίπα, Ευανθία Ρεμπούτσικα |
|
|
Για την Ευανθία Ρεμπούτσικα «οι “Αβαρίες” είναι η ίδια η ζωή μέσα απο τα μάτια της κρίσης». Όπως ειπε, «μέσα από το βιβλίο αποκαλύπτεται το μεγαλείο της ψυχής, οι ικανότητες έκφρασης και η μεγάλη ωριμότητα της Σοφίας, η οποία γράφει σαν να έχει ζήσει πολλές ζωές και τολμά με έναν αντισυμβατικό τρόπο να μιλήσει για όλα.»
Στην παρέμβασή της η Φωτεινή Τσαλίκογλου ανέφερε οτι « τα ποιήματα της Σοφίας χτυπούν κατευθείαν στην καρδιά και σε κάνουν να νιώθεις και να στοχάζεσαι... Περιέχουν όλες τις αρετές- βασικά υλικά του ποιητικού λόγου : λιτότητα, ακρίβεια, ρυθμό, μουσικότητα, συναίσθημα και στοχασμό». Έδωσε μεγάλη έμφαση στο γεγονός ότι « οι “Αβαρίες” είναι μια ανυπακοή στη λήθη, σε αυτό που δεν μπορείς να περισώσεις... .» Και κατέληξε λέγοντας : «Ευχαριστούμε τη Σοφία που μας κάνει να νιώθουμε ότι είμαστε με όλες τις αισθήσεις μας ζωντανοί!»
|
|
Κλείνοντας τη βραδιά η Σοφία Τσίπα σημείωσε ότι « οι ”Αβαρίες” είναι οι ζημιές που παθαίνει ένα πλοίο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του και κατ΄ επέκταση τις ζημιές, τις λαβωματιές, είτε μικρότερες, είτε βαθύτερες με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι όλοι σε αυτό το ταξίδι μας στη ζωή. Η ποίηση ειναι ρομαντική, αλλά και σκληρή, έχει δυναμισμό και αλήθεια. Και μπορεί να μιλήσει στο σήμερα: άλλοτε γλυκά, τρυφερά και άλλοτε στεντόρεια, βοηθώντας μας να φτιάξουμε το δικό μας καλύτερο μέλλον, παλεύοντας με το παρόν. Η ποίηση μας βοηθά να προχωρούμε σταθερά χωρίς να ξεχνάμε ποιοι είμαστε.» επισήμανε και κατέληξε: « Η πο μεγάλη μου επιθυμία αυτή τη στιγμή, κοιτώντας σας να κρατάτε στα χέρια σας τα βιβλία μου, είναι έστω και ένας στίχος μου να συναντηθεί με τις ζωές σας. Και να δείτε τον εαυτό σας κάπου εκεί κρυμμένο. Και όταν τον ανακαλύψετε ξανά να τον αφήσετε να ξεδιπλωθεί και να υπάρξει πιο φωτεινός και πιο γενναίος.» |
|
Στην τρίτη ποιητική συλλογή της «Αβαρίες», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Momentum, η Σοφία Τσίπα, ακολουθώντας και πάλι τη φόρμα του ομοιοκατάληκτου στίχου, μέσα από μια διαδικασία ζύμωσης με ιδέες και στίχους, παλεύοντας με τους φθόγγους και τα συναισθήματα, βρίσκει τη σωστή σειρά να τοποθετήσει τις λέξεις στο χαρτί και να μιλήσει με αντισυμβατικό τρόπο, για όλα όσα θάβουμε μέσα μας κι ύστερα από λίγο καιρό επιστέφουν. Εσωτερικές και κοινωνικές συγκρούσεις, λάθη και σωστά, το δίκαιο αλλά και το άδικο της ζωής μας περνούν μέσα από την μελάνη της Σοφίας Τσίπα άλλοτε με άκρατο λυρισμό και άλλοτε ωμά, σκληρά, δηκτικά. Ο έρωτας ως παρουσία αλλά και ως απώλεια, ο θάνατος, η μοναξιά αλλά και το παρήγορο «μαζί», οι κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες στις οποίες όλοι είμαστε δεμένοι, οι αβαρίες της ζωής μας…
Μα πρώτα και πάνω από όλα, στους στίχους της ζουν οι άνθρωποι: Η ανθρώπινη συνθήκη ως μέτρο των πάντων.
|
|
|
|
