-

Το γέλιο ξεθώριαζε όπως και το όνομα της και οι άνθρωποι ξέχασαν να ζουν. Ώσπου ήρθε η ανατροπή. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν τόσο πολύ τον αόρατο εχθρό που κυρίευσε την πόλη εν μια νυκτί. Ήρθαν τα πάνω κάτω στις ζωές τους. Μέσα από τα καλά οχυρωμένα σπίτια τους προσπαθούσαν να κάνουν διάλογο: - Και τώρα, είμαστε μέσα, δεν έχουμε καμία επαφή με τον έξω κόσμο. - Κάτι πρέπει να κάνουμε, σκέφτηκαν. Οι άνθρωποι ψάχνουν τρόπους να συνδεθούν ξανά μεταξύ τους. Αποστολή τους: να διαδώσουν παντού το χαμόγελο. Αυτή είναι η μαγική φόρμουλα που θα φέρει πίσω την ευτυχία. Θα σπάσει η απομόνωση; Θα επέλθει η ισορροπία; [...]Απόσπασμα από την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ. Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρόλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας και έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς τους. Και μ’ αυτόν τον τρόπο επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι μοιράστηκε ανάμεσα στην ανησυχία και την εμπιστοσύνη. Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: “Δεν θα διαρκέσει πολύ, είναι πολύ ανόητο”. Κι αναμφίβολα ένας πόλεμος είναι σίγουρα πολύ ανόητος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει. Η ανοησία επιμένει πάντα και θα μπορούσε κανείς να το διακρίνει αν δεν σκέφτονταν μόνο τον εαυτό του. Απ’ αυτή την άποψη οι συμπολίτες μας ήταν σαν όλο τον κόσμο, σκέφτονταν τους εαυτούς τους και για να το πούμε κι αλλιώς ήταν ανθρωπιστές: δεν πίστευαν στις δυστυχίες. Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου, επομένως λέμε ότι η δυστυχία δεν είναι πραγματική, είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Αλλά δεν περνάει πάντα και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που περνάνε και πρώτα πρώτα οι ανθρωπιστές, γιατί δεν πήραν τις προφυλάξεις τους. Οι συμπολίτες μας δεν ήταν πιο ένοχοι από άλλους, ξεχνούσαν να είναι μετριόφρονες, αυτό είναι όλο και σκέφτονταν ότι όλα είναι ακόμη δυνατά για αυτούς· πράγμα που σήμαινε ότι οι δυστυχίες είναι αδύναμες. Συνέχιζαν να κάνουν επιχειρήσεις, να ετοιμάζουν ταξίδια, και να έχουν γνώμες. Πως θα μπορούσαν να σκεφτούν τη πανούκλα, που καταργεί το μέλλον, τις μετακινήσεις, τις συζητήσεις; Θεωρούσαν τους εαυτούς τους ελεύθερους και κανένας δεν θα είναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες. Συντελεστές Κείμενο- Σκηνοθεσία: Ελένη Αναγνωστοπούλου Από μια ιδέα της Πηνελόπης Κυρίτση Μοντάζ- Εφέ-Επιμέλεια βίντεο: Λεονάρντο Θίμο Βοηθός μοντάζ: Σπύρος Γκόζης Puzzle: Αντώνης Μανωλόπουλος Kreative Title Designers: Nick Yianneas- Λεονάρντο Θίμο Μουσική: Jerome Kaluta Συμμετέχουν αλφαβητικά: Αλέξανδρος Αγγελούσης, Ελένη Αναγνωστοπούλου (στο ρόλο της Ελπίδας), Αντώνιος-Σπυρίδων Αργυρός, Μαρία Αργυρού, Κωνσταντίνος Γαβρόγλου, Ζωή Γκαϊδατζή, Ελευθέριος Ελευθερίου, Λεονάρντο Θίμο, Jerome Kaluta, Μαίρη Καπώλη, Αντώνης Μανωλόπουλος, Τάνια Μήλιου, Αγγελική- Άννα Μπολιάκη, John Olas, Ρόλφι ο Σκυλάκος, Βασίλης Σαμαριτάκης (στο ρόλο του Covid 19), ο Τίγρης, Γιώτα Τζουάνη, Δέσποινα Τσολάκη, Αλεξάνδρα Τσολακίδου και η Εμμανουέλα. Γκεστ εμφάνιση: Σοφία Μπαλάση. Πρεμιέρα: 10 Απριλίου 2020 Μια συμπαραγωγή της Alien Pictures Studio και της θεατρικής εκπομπής "Θεατράλεον" με τον Λεονάρντο Θίμο στο JOY Radio.gr