Διαγωνισμός.. Κερδίστε 4 διπλές προσκλήσεις «ΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΜΒΑ» στις 22/10

1) Δηλώστε ότι σας αρέσει η σελίδα μας.. https://www.facebook.com/Theatrocinefil.gr/

2) Κάντε like και κοινοποιήστε τον διαγωνισμό 

3) Οι νικητές θα ενημερωθούν με ανάρτηση και στο facebook από την προηγούμενη μέχρι το αργότερο την ημέρα της παράστασης έως τις (13.00 μ.μ), μετά την ανάρτηση τον ονομάτων θα σας ζητηθεί επιβεβαιώσει ότι θα πάτε..

Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.

Οι «Ερωμένες στον καμβά» της Σοφίας Καψούρου ασχολούνται αποκλειστικά με τον έρωτα εκτός των κοινωνικών κλισέ, την τέχνη του έρωτα αλλά και τον έρωτα της τέχνης

μέχρι τα κράσπεδα του θανάτου… 

Μάνος Στεφανίδης για τις «Ερωμένες στον Καμβά»

Ένα ρέκβιεμ για την ερωμένη.

Η ερωμένη μας μιλά ζωγραφίζοντας με λουλάκι, ώχρα, χονδροκόκκινο, σιένα και πράσινο του σμαραγδιού,

το μαυσωλείο όπου θα ταφεί σε μια λαμπερή μοναξιά.

Πέπη Ρηγοπούλου για τις «Ερωμένες στον Καμβά»  

 «…Των ερωμένων φυγείν αδύνατον…»

Ο Πολυχώρος VAULT παρουσιάζει το πρώτο θεατρικό έργο της Σοφίας Καψούρου «Ερωμένες στον Καμβά». Ένα ιδιαίτερο και πρωτότυπο έργο που συνεχίζει την επιτυχία του για 2η συνεχή χρονιά στη θεατρική Αθήνα.

Οι «Ερωμένες στον Καμβά» είναι ένας ύμνος στον έρωτα και τη γυναίκα. Στον παράνομο έρωτα που ποτέ δε νομιμοποιείται με τα δεσμά του γάμου. Στον παθιασμένο έρωτα που αρχικά ζωογονεί και τελικά θανατώνει. Ο άντρας δημιουργός. Η γυναίκα ερωμένη, η γυναίκα μούσα, η γυναίκα μοντέλο, η γυναίκα πηγή τέχνης και ηδονής. Οι ερωμένες είναι πολλές. Είναι δεκάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια. Άλλες ανώνυμες, άλλες επώνυμες. Άλλες κρυφές, άλλες γνωστές. Από όλες αυτές τις ερωμένες θα αναδυθούν δύο, η ερωμένη και μούσα του αναγεννησιακού ζωγράφου Ραφαήλ, Φορναρίνα και η ερωμένη και μοντέλο του «καταραμένου» ζωγράφου Αμεντέο Μοντιλιάνι, Ζαν Εμπιτέρν. Οι ιστορίες τους είναι η Ιστορία της Τέχνης. Πρέπει να ξύσεις τον καμβά, για να βρεις την αλήθεια. Πρέπει να ξύσεις τις πληγές, για να βρεις τη γυναίκα.

Τη Φορναρίνα ερμηνεύει η Ασπασία Κοκόση, ενώ τη Ζαν Εμπιτέρν η Σοφία Καψούρου. Επί σκηνής σε ρόλο performer η εικαστικός / φοιτήτρια της Καλών Τεχνών Δέσποινα Βιλλιώτη. Ένας μοναδικός διάλογος θεάτρου και ζωγραφικής.

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Σοφία Καψούρου

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Παναγόπουλος

Επιμέλεια κοστουμιών: Δέσποινα Βιλλιώτη, Άρτεμις Κατσαμπάνη, Σοφία Παππά 

Εικαστική δημιουργία / Εικαστικός χώρος:

Δέσποινα Βιλλιώτη, Ελισσάβετ Παπαδημητρίου, Σοφία Παππά, Μαρίνα Τσιρώνη, Εμμέλεια Φιλιπποπούλου (συνεργάτες και σπουδαστές του Εργαστηρίου Σχεδίου – Ζωγραφικής για την εισαγωγή στις Ανώτατες Σχολές Καλών Τεχνών Γρηγόρη Κολιζέρα), Άννα Τζώρτζη

Φωτισμοί: Άκης Σαμόλης

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Face painiting αφίσας / φωτογραφιών: Δέσποινα Βιλλιώτη

Βοηθοί σκηνοθέτη: Χριστίνα Μανουσάκη, Μιχάλης Μουλακάκης

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Σοφία Καψούρου (Μελαχρινή Ερωμένη, Ζαν Εμπιτέρν)

                                                    Ασπασία Κοκόση (Ξανθιά Ερωμένη, Φορναρίνα)

Εικαστική διάδραση: Δέσποινα Βιλλιώτη

Το έργο «Ερωμένες στον Καμβά» κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις SESTINA.

Η παράσταση «Ερωμένες στον Καμβά» παρουσιάζεται υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων.

ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: 

ΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΜΒΑ

ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΨΟΥΡΟΥ

«Ένα έργο που έχει ήδη αφήσει το αποτύπωμά του,

αν όχι στον καμβά, τουλάχιστον στην ελληνική θεατρική σκηνή,

γιατί υπερβαίνει κατά πολύ το θεματικό του στόχο.»

Ηρακλής Λογοθέτης/Εφημερίδα «Επένδυση»

Οι "Ερωμένες στον καμβά" της Σοφίας Καψούρου ασχολούνται αποκλειστικά με τον έρωτα εκτός των κοινωνικών κλισέ, την τέχνη του έρωτα αλλά και τον έρωτα της τέχνης μέχρι τα κράσπεδα του θανάτου.

Ο λόγος τρέχει, άλλοτε ανάλαφρος, άλλοτε μελαγχολικός, συχνά λυρικός (ιδιαίτερα στην τελευταία πράξη) αλλά πάντα υπερασπιστικός των γυναικών και του πάθους τους. Ή, καλύτερα, του γυναικείου δικαιώματος στην επιθυμία. Στους διαλόγους πρωταγωνιστούν τέσσερις γυναίκες. Φέρνουν από πολύ μακρυά τις ιστορίες τους για να τις εκβάλουν στο σήμερα. Είναι οι ερωμένες. Είναι οι Ερωμένες σ’ έναν κόσμο ανδρών. Λίγες επώνυμες και εκατομμύρια ανώνυμες. Όλες όμως από εκείνη την εκλεκτή ράτσα που ξέρει να κάνει τον έρωτα τέχνη. Αλλά και που μια πατριαρχική εντολή τις όρισε να διακοσμούν τον θρίαμβο των ανδρών: είτε πρόκειται για μια επιτυχημένη στύση είτε για μια καλλιτεχνική δημιουργία. L'homme createur, la femme inspiratrice όπως είναι ο κοινός τόπος αλλά και όπως το ήθελε ο Νίκος Εγγονόπουλος. Η χριστιανική αγωγή μάς μάθαινε πως πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα κρύβεται ασφαλώς μια σπουδαία γυναίκα, η μητέρα του. Εξίσου μεγάλη αν και όχι διάσημη. Η Καψούρου, δικαιολογώντας ίσως το επώνυμό της, υποστηρίζει πως πίσω από κάθε καλλιτέχνη κρύβεται μια εξίσου σημαντική ερωμένη, μια γυναίκα του πάθους που εμπνέει και εμπνέεται. Που περιφρονεί οποιονδήποτε άλλο παράδεισο εκτός από τον επίγειο. Που ζει τη στιγμή σαν αιωνιότητα. Και που μπορεί να μετατρέψει τις σταγόνες της ηδονής σε σταγόνες ποίησης. Τον οργασμό αν δεν φοβόμαστε τις λέξεις. Την υψηλότερη μορφή τέχνης τελικά; Άλλωστε και η λέξη τέχνη είναι γένος θηλυκού. 

Η παράλογη όσο και εξαίσια θυσία της Hebuterne ανεβάζει τον  βασανισμένο Modi στο βάθρο ενός θεού του έρωτα. Για τον οποίο αξίζει κανείς να θυσιαστεί. Επειδή πεθαίνει κανείς από έρωτα όπως πεθαίνει κανείς από αγάπη. Και τότε ο θάνατος διεκδικεί αισθητικό πρόσημο. 

Μάνος Στεφανίδης για το βιβλίο «Ερωμένες στον Καμβά»

Στο σημείο όπου το μοντέλο μοιάζει σταυρωμένο στον φαλλό της επιθυμίας του άνδρα δημιουργού τοποθετείται το έργο της Σοφίας Καψούρου. Έργο για την ερωμένη / μοντέλο, για την Φορναρίνα του Ραφαέλο, για την Ζαν του Μοντιλιάνι. Έργο όπου η συγγραφέας ζητά για λογαριασμό τους μια αλλαγή θέσης και στάσης, που να είναι, αν όχι μια ανάσταση ή μια επανάσταση, μια αποκαθήλωση που θα τις οδηγήσει πέρα από τα καθορισμένα, από την κοινωνία των ανδρών πλαίσια.

Το αποκαθηλωμένο σώμα στους ερωμένης μοντέλου αποσπάται επώδυνα από το τελάρο. Ζητά τη δική του φωνή, το δικό του έργο. Οι φωνές είναι γυναικείες. Όχι απλώς λόγω φύλου. Λόγω τρόπου, ήθους. Φωνές ανορθόδοξες μιλούν για έναν κόσμο κοιταγμένο από τα κάτω. Το κάτω στους κοιλιάς και των γεννητικών οργάνων, το κάτω του έρωτα και του θανάτου, το κάτω που στους αποκαλύπτεται μυητικά όταν ανασηκωθούν οι φούστες και τα μισοφόρια, όταν βγουν οι κορσέδες στους ευπρέπειας μέσα στους οποίους φυλακίζει την γυναίκα η τάξη του κόσμου των ανδρών.

Πέπη Ρηγοπούλου για το βιβλίο «Ερωμένες στον Καμβά»

Γυναίκες αγνοημένες και περίβλεπτες.

Μια ωδή στις απανταχού ερωμένες δεν είναι βέβαια καθόλου εύκολο να συνταχθεί, αφού στη γενίκευσή της η "ερωμένη" αποτελεί εξαιρετικά αόριστη έννοια μια οντότητα πολιτισμικά θεσμισμένη, μα χωρίς νομική αναγνώριση. Σ' αυτό το κενό εντούτοις μεταξύ ηθοκανονικής και νομοκανονικής ταυτότητας της ερωμένης χτίζει το πρώτο της θεατρικό έργο η νεαρή ηθοποιός Σοφία Καψούρου. Ένα έργο που έχει ήδη αφήσει το αποτύπωμά του, αν όχι στον καμβά, τουλάχιστον στην ελληνική θεατρική σκηνή, γιατί υπερβαίνει κατά πολύ το θεματικό του στόχο.

Λαϊκή και φουριόζα, χυμώδης και απροσποίητη η Ασπασία Κοκόση, που υποδύεται την κοσμαγάπητη Φορναρίνα του Ραφαήλ, ξεχειλίζει από συμπιεσμένη αισθαντικότητα. Στον αντίποδά της, στοχαστική και με όλες τις λάμψεις μιας απέλπιδος και οριακά μόνον εκδηλούμενης τρυφερότητας η συγγραφέας του έργου Σοφία Καψούρου στον ρόλο της Ζαν Εμπιτέρν, μιας επώδυνα καλλιεργημένης και ταυτόχρονα προσβλητικά αγνοημένης προσωπικότητας, Οι δυο τους συναποτελούν υποκριτικά το ιδεώδες δίδυμο στο οποίο ποντάρει κάθε καλλιτέχνης: αβίαστη εξωστρέφεια και βαθιά εσωτερικότητα, πληθωρικός πόθος και βραδύκαυστο πάθος, θωπευτικός και εγκαυστικός ερωτισμός.

Ηρακλής Λογοθέτης/Εφημερίδα «Επένδυση»

Το μόνο σίγουρο είναι ότι "των ερωμένων φυγείν αδύνατον" όπως αποδεικνύει περίτρανα το πρώτο έργο της Σοφίας Καψούρου "Ερωμένες στον καμβά" σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Παναγόπουλου στο Τρένο στο Ρουφ, που μας ταξίδεψε για λίγο στην Ιταλία της Αναγέννησης του Ραφαήλ και της Φορναρίνα και στο Παρίσι του 1919 μ.Χ της Ζαν Εμπιτέρν και του Μοντιλιάνι, με τρόπο έξυπνο, γρήγορο, πρωτότυπο, και προπάντων γεμάτο με ευαισθησία και χιούμορ!

Μια Ωδή σε όλες αυτές τις γυναίκες, που κάποιες άφησαν τα κόκκαλά τους, τα όνειρα, τα παραμύθια, τις ελπίδες, τις ενοχές, το χρόνο να κυλήσει, να δείξει, να τις ραγίσει, να τις γιατρέψει, και άλλες αποφάσισαν να πάρουν τα κόκκαλά του και να ζήσουν μαζί του, ώσπου να μην μπορεί να τους χωρίσει ούτε ο θάνατος, όπως η Φορναρίνα του κορυφαίου Ιταλού ζωγράφου της όψιμης Αναγέννησης Ραφαέλλο Σάντσιο (κατά κόσμο Ραφαήλ). Μια Ωδή στον Έρωτα της Τέχνης και στην Τέχνη του Έρωτα δια χειρός Σοφίας Καψούρου, στο πρώτο της έργο, ένα έργο θα ’λεγε κανείς γραμμένο με το χέρι στην καρδιά, της ερωμένης, της ερωτευμένης, της απογοητευμένης, της ξεχασμένης, της πληγωμένης αλλά πάνω απ' όλα της γυναίκας που αγάπησε πιο πολύ απ' όσο αγαπήθηκε, γραμμένο απλά αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια, φαντασία, ευαισθησία και χιούμορ. Έργο πάνω στο οποίο κάθε γυναίκα θα αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού της πάνω σε ένα θέμα διαχρονικό όσο και ταμπού σε κάθε κοινωνία και σε κάθε θρησκεία, από καταβολής του κόσμου, μέχρι σήμερα.

Το έργο μεταφέρεται στο θεατρικό βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ από τον πολυσχιδή σκηνοθέτη Παναγιώτη Παναγόπουλο, σε μια αυτοσχεδιαστική σκηνοθεσία με λίγα υλικά αλλά πολλή φαντασία που μέσα από την έντονη θεατρικότητα της Σοφίας Καψούρου (στο ρόλο της μελαχρινής ερωμένης και της Ζαν Εμπιτέρν) και της Ασπασίας Κοκόση (Ξανθιά Ερωμένη, Φορναρίνα),  καταφέρνει να ταξιδέψει το κοινό στην Ιταλία της Αναγέννησης και στο Παρίσι της Άβαν Γκάρντ.

Δέσποινα Ραμαντάνη/THEATER.VIEW

Ελεγεία στην πληγωμένη γυναίκα η παράσταση Ερωμένες στον Καμβά!

Δυο γυναίκες με ρούχα άλλης εποχής περνούν ανάμεσά μας. Η Φορναρίνα ερωμένη του Ραφαέλο και η Jeanne του Μοντιλιάνι γίνονται σύμβολα όλων των ερωμένων που δοξάστηκαν στην Τέχνη, αλλά πληγώθηκαν και έγιναν θύματα αχάριστων εραστών!

Ένιωσα ότι περπατούσα στο Τραστέβερε και μπήκα με ορμή μαζί με την Ασπασία  Κοκόση που υποδυόταν την Margarite Luti γνωστή ως Φορναρίνα στην Βίλα Farnezina.  Νόμιζα ότι χόρευα με την Σοφία Καψούρου που ερμήνευσε μοναδικά την Jeanne και ότι συναναστρεφόμουν την παρέα του Μοντιλιάνι και του Πικάσο στο λαμπερό Παρίσι πριν ξεκινήσει ο Α' Π.Π.!

Η αύρα αυτών των γυναικών ήταν παρούσα σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και η σκηνή ήταν για πρώτη φορά αφιερωμένη σε εκείνες. Η φωνή τους ακούστηκε πιο δυνατά από ποτέ!

Μαρία Αλιμπέρτη-Βίκυ Καλοφωτιά/Culturelovers

Το έργο «Ερωμένες στον καμβά» της Σοφίας Καψούρου, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Παναγόπουλου. Ένας ύμνος στις ανά τους αιώνες Ερωμένες.  Λίγες οι γνωστές και αναρίθμητες οι άγνωστες. Γυναίκες που αγάπησαν πολύ, αγαπήθηκαν πολύ, αλλά έμειναν πάντα «ερωμένες». Ποτέ σύζυγοι. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ.

Ένιωσαν τον απόλυτο έρωτα, έφθασαν στην κορύφωση των συναισθημάτων τους, πόνεσαν, έμειναν στην σκιά, όμως, του ανθρώπου που λάτρεψαν, έμειναν στην αφάνεια. Kάποιες έγιναν γνωστές- πάντα όμως ως ερωμένες. Ήταν η έμπνευση, το πάθος για ζωή και δημιουργία, ήταν ο έρωτας ο ίδιος. Ποτέ δεν έγιναν, όμως, οι επίσημες σύντροφοι του έρωτά τους.

Η ταλαντούχα συγγραφέας και συγχρόνως ηθοποιός στο έργο, η Σοφία Καψούρου, στο ομότιτλο βιβλίο της “Ερωμένες στον καμβά” καταπιάνεται με  την ιδιωτική ερωτική ζωή δύο επιφανών, μεγάλων ζωγράφων: Του Ραφαήλ και του Μοντιλιάνι.

Η σκηνοθεσία της παράστασης του Παναγιώτη Παναγόπουλου είναι ευρηματική.

Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών είναι συγκλονιστικές και πολύ αληθινές. Αν και ερμηνεύουν διαφορετικούς τύπους γυναικών, δένουν απόλυτα μεταξύ τους.

Η Σοφία Καψούρου, αληθινή, τραγικά δυστυχισμένη, μπορεί και μεταφέρει στον θεατή όλα της τα συναισθήματα: πόνο, αγάπη, απόγνωση, δυστυχία. Παραπατάει από το ποτό ή από τον πόνο της καρδιάς της και την απελπισία της. Εύθραυστη. Όλα της τα συναισθήματα φαίνονται στο όμορφο πρόσωπό της. Kαι μοιάζει τόσο πολύ με τις ηρωίδες στους πίνακες του Μοντιλάνι!  Συγκλονιστική  ερμηνεία.

Η Ασπασία Κοκόση, φλογερή Ιταλίδα, αυθεντική λαϊκή προσωπικότητα, μας μεταδίδει το ταμπεραμέντο της, την αγάπη της, την απελπισία της.  Όμορφη ερμηνεία!

Και οι δύο πρωταγωνίστριες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.

Μια παράσταση που μου άρεσε πολύ!  Δείτε την!

Βίβιαν Μητσάκου/TheaterProject365

Η τέχνη μπλέκει με τον έρωτα και οι Ραφαήλ και Μοντιλιάνι βρίσκουν τις μούσες τους στις ερωτικές "παράνομες' συντρόφους τους. Αλλά ποιες είναι οι 2 γυναίκες πίσω από τη μπογιά; Τι μπορεί να αισθάνονταν; Τι περίμεναν από όσα ζούσαν; Υπήρξε 'προδοσία' στις σχέσεις αυτές κι αν ναι, πως τη διαχειρίστηκαν;

Κάποια από τα πολλά ερωτήματα που πραγματεύεται η παράσταση είναι αυτά. Με την βοήθεια των ηθοποιών, ξύνουμε κι εμείς τον καμβά κι ανακαλύπτουμε ότι πίσω από τα αθάνατα αυτά πρόσωπα βρίσκονται 2 γυναίκες σαν κι αυτές που ζουν δίπλα μας. Τι κι αν έζησαν στην Αναγέννηση ή στις αρχές του 19ου αιώνα; Δεν αλλάζει η ιστορία της ερωμένης...

Η Φορναρίνα κι η Ζαν Εμπιτέρν ζωντανεύουν μέσα στα σώματα της Ασπασίας Κοκόση και της Σοφίας Καψούρου και για 90 σχεδόν λεπτά αισθάνεσαι πως ζεις τα γεγονότα την ώρα που πραγματικά συμβαίνουν! Βιώνεις αυτές τις σχέσεις εξουσίας των ζωγράφων με τις μούσες τους και ματώνεις μαζί τους, όταν επέρχεται η άνανδρη προδοσία και η κατάρρευση όσων όμορφων μέχρι τότε είχαν χτιστεί. 

Οι 2 πρωταγωνίστριες είναι απλά εξαιρετικές σε αυτό που κάνουν! Η δε Σοφία Καψούρου είναι κι η συγγραφέας του κειμένου της παράστασης, που είναι από τα ωραιότερα που προσωπικά έχω δει να παίρνει θεατρική σάρκα, από νέους δημιουργούς. Φυσικά, αν έλειπε ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο Παναγιώτης Παναγόπουλος, δεν θα υπήρχε τίποτα από αυτά. 

Tο συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους, είτε σας εμπνέει η τέχνη κι οι ανθρώπινες ιστορίες πίσω από αυτήν, είτε όχι, θα το ρουφήξετε μέχρι τελευταίας σταγόνας και θα ζητάτε κι άλλο!

Theodore A.K.A Evil Chef/Sin Radio

Πρόκειται για ένα έργο αφενός με ιστορικές προεκτάσεις, πράγμα που δίνει αξία και στο ίδιο το θεατρικό κείμενο, το οποίο φαίνεται να είναι εκπόνηση επιμελούς μελέτης και έρευνας, αλλά και με φανερή κοινωνική αναφορά στο τότε και στο σήμερα. Αποκρυσταλλώνει τη ζωή των ερωμένων ανά τους αιώνες, γυναικών που αγάπησαν , δόθηκαν , προδόθηκαν και εγκαταλείφθηκαν από έναν άντρα, που άσκησε εξουσία πάνω τους. Οι ερωμένες της Σοφίας Καψούρου αποτυπώνουν ακριβώς αυτή την εξουσιαστική σχέση δημιουργού και μούσας. Στο τέλος, αυτό που μένει στη γυναίκα –μούσα είναι η αποτύπωσή της στον καμβά.

Πρωταγωνίστριες είναι οι ερωμένες του Ραφαήλ και Μοντιλιάνι, οι οποίες διηγούνται άλλοτε δραματικά και άλλοτε με πολύ χιούμορ τις ζωές τους κοντά στους διάσημους ζωγράφους. Η αγαθή και απλοϊκή Φορναρίνα άριστα αποδοσμένη από την Ασπασία Κοκόση, συντροφεύει τον μεγάλο ζωγράφο Ραφαήλ στην καλλιτεχνική του πορεία και τον εμπνέει να δημιουργήσει τα μεγαλύτερα έργα του. Ωστόσο, δεν την παντρεύεται ποτέ και την προδίδει με τον χειρότερο τρόπο. Η φιλόδοξη και ταλαντούχα Ζαν Εμπιτέρν, την οποία υποδύεται η συγγραφέας του έργου Σοφία Καψούρου, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι καλή μόνο στην πένα, αλλά και στο να αφήνει άναυδο το κοινό με τις κορυφώσεις και τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί, ερωτεύεται τον Μοντιλιάνι, κάτι που θα σημάνει το τέλος των ονείρων της και των προοπτικών της. Ο έρωτας μαζί του την ακινητοποιεί και την καταστρέφει σε μια ζωή μέσα στη φτώχεια και το αλκοόλ, όπου φέρνει στον κόσμο και τα παιδιά του. Ωστόσο, δεν την παντρεύεται ποτέ.

Πρόκειται λοιπόν, για ένα έργο τόσο κλασσικό όσο και σύγχρονο, που θα μαγέψει τον θεατή κάθε σχολής και γούστου, αφού γίνεται εμφανής η επιμέλεια και η σχολαστικότητα των συντελεστών. Πολύ περισσότερο, πρόκειται για ένα έργο –ωδή στη γυναίκα, που αγάπησε, προδόθηκε και αντικειμενοποιήθηκε, υπενθυμίζοντάς μας ότι ο έρωτας μπορεί να γίνει καταστρεπτικός όταν δεν είναι ελεύθερος και ισότιμος. 

Οι ερωμένες της Σοφίας Καψούρου, μένουν να μας κοιτούν μελαγχολικά μέσα από τον καμβά, γυναίκες που φορούν την ομορφιά τους σαν πένθος…

Αθηνά Κακλαμάνη/Θέατρο.gr

Η παράσταση «Ερωμένες στον Καμβά» παρουσιάζει μιαν άλλη πλευρά της ιστορίας, μέσα από τον έρωτα και την αγάπη δύο διαφορετικών γυναικών, που όμως μοιράζονται ένα κοινό συναίσθημα. Σε ένα βαγόνι τρένου δύο γυναίκες μιλούν για παλιούς έρωτες, παραλογίζονται, υποφέρουν, ερωτεύονται, συνομιλούν με το κοινό, συγχωρούν και προχωρούν προς το τέλος τους. Ερωμένες δύο σπουδαίων ζωγράφων, των Μοντιλιάνι και Ραφαήλ, η Γαλλίδα Ζαν Εμπιτέρν και η Ιταλίδα Φορναρίνα εκφράζονται με λέξεις και κινήσεις. Το έργο, χωρισμένο σε δύο μέρη, φανερώνει την γλυκιά και ανιδιοτελή αγάπη της πρώτης ερωμένης -Ασπασία Κοκόση- η οποία πλάθει με τον δικό της τρόπο τον ζωγράφο Ραφαήλ και τον ξαναδημιουργεί με την αγάπη της. Ενώ η δεύτερη ερωμένη -Σοφία Καψούρου- ζωγράφος και η ίδια, καταφέρνει να σχεδιάσει στο μυαλό της έναν άλλο Αμεντέο Μοντιλιάνι, πιο όμορφο και ερωτευμένο. Δύο γυναίκες με δύο τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις για τον έρωτα καταφέρνουν να μας μεταφέρουν την ορμή τους, την αγωνία τους καθώς και το αίσθημα της απώλειας.    

Νιόβη Ανδριώτη/Εξώστης

Tο πρώτο θεατρικό έργο της Σοφίας Καψούρου - ερωμένες στον καμβά - το ερμηνευτικό παιχνίδι τόσο της ίδιας όσο και της συμπρωταγωνίστριας Ασπασίας Κοκόση, παρασύρει τον θεατή στον θεατρικό και σκηνικό χωροχρόνο. 

Ο λόγος τους σκληρός, σαρκαστικός, εξομολογητικός, γλυκόπικρος επιτρέπει στον θεατή να διακρίνει την εκρηκτική ένωση, αλλά και την συντριβή τους. Η συνεχής διαλεκτική τους συναντά την ποίηση στα αετώματα του έρωτα.

ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΕΡΩΜΕΝΗ – ΞΑΝΘΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ

Είναι τα δύο μικρά κύματα στα πικρά νερά του γερο-ωκεανού της ζωής.

Σοφία Στρέζου/Αισθητικές αναλύσεις ΠοιητώνΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΕΡΩΜΕΝΗ - ΞΑΝΘΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ 

Είναι τα δύο μικρά κύματα στα πικρά νερά του γερο-ωκεανού της ζωήςσυναντά την ποίηση στα αετώματα του έρωτασυναντά την ποίηση στα αετώματα του έρωτασυναντά την ποίηση στα αετώματα του έρωτα.[...]

ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΕΡΩΜΕΝΗ - ΞΑΝΘΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ 

Είναι τα δύο μικρά κύματα στα πικρά νερά του γερο-ωκεανού της ζωής

Αξιόλογη πρώτη προσπάθεια της Σοφία Καψούρου που ενσαρκώνει και στη σκηνή την ερωμένη του Μοντινιάλι, Ζαν Εμπιτερν. Προσεγμένο κείμενο που μεταφέρει άρτια το κλίμα της εποχής, τα ταμπού και τις προκαταλήψεις των ανθρώπων. Η συγγραφέας με ευαισθησία, φαντασία, ειλικρίνεια και χιούμορ κατορθώνει να μεταδώσει στο θεατή τόσο τη φλόγα του πάθους όσο και της κοινωνικής ατίμωσης.

Οι μούσες και ερωμένες τους ξεπηδούν σαν αγρίμια από τον καμβά και διηγούνται την ιστορία τους. Ιστορία γεμάτη πάθος, έρωτα, πόνο, δάκρυα, χρώματα, πίνακες.

Άννα-Μαρία Τεντολούρη/kallitexnes.gr

Η σύλληψη της ιδέας να εξιστορηθεί η Ιστορία της Τέχνης από την ίδια την Τέχνη, μοιάζει ευρηματική, αξιόπιστη, τεκμηριωμένη και ενισχύεται κατάλληλα από τον τρόπο με τον οποίο ενσαρκώνεται μέσα στο Θεατρικό Βαγόνι του Ρουφ. Παρά τις μικρές διαστάσεις της διαμορφωμένης σκηνής, η αφήγηση διαδραματίζεται σε όλο το εύρος του βαγονιού, λαμβάνει χώρα ακόμα και στους διαδρόμους του, θέτοντας έτσι σε διαδικασία τόσο τον ηθοποιό να εκμεταλλευτεί, όσο και το κοινό να παρατηρήσει ακόμα και τις νεκρές γωνίες του. Μοιάζει με ένα εργαστήρι ζωγραφικής διαρκώς εν κινήσει, όχι μόνο λόγω της υπόστασης του χώρου ως μέσο μεταφοράς, αλλά και λόγω της διαρκώς μεταβαλλόμενης σκηνής: παράλληλα με τις αφηγήσεις, σκίτσα, σχέδια και πορτρέτα κρέμονται και αφαιρούνται, λειτουργώντας ως υλικό που ενισχύει τα λεγόμενα και οπτικοποιεί τα πρόσωπα. Ο in situ σχεδιασμός τους από τρεις εμπρόθετα πιο ουδέτερες παρουσίες (αφού βρίσκονται στη σκηνή όχι για να επιβάλλουν την παρουσία τους, αλλά για να υποστηρίξουν αυτή των πρωταγωνιστριών), δεν σταματάει στο χαρτί αλλά συνεχίζεται και στο δέρμα, ενισχύοντας το αλλόκοτο, ανοίκειο συναίσθημα που προκύπτει από την ενσάρκωση μιας μη ζωντανής φιγούρας.

Πέραν της πρωτότυπης αυτής σκηνοθετικής δομής, οι εντυπωσιακές παρουσίες των δυο ηθοποιών καταφέρνουν να διαποτίσουν τον θεατή με την δυναμική αλλά και εύθραυστη θηλυκότητά τους. Η υποκριτική ικανότητα, η κινησιολογία και η ανάπτυξη του προφορικού λόγου αναδύουν μια αξιοπρεπή σκηνική παρουσία που, παρά τη νοητή χρονική απόκλιση ετών μεταξύ των δυο αφηγήσεων και συνοδευόμενη από την κατάλληλη μουσική επένδυση, τον εναλλασσόμενο φωτισμό και τα αντίστοιχα ενδυματολογικά μέσα, δύναται να παρασύρει τον θεατή στη συνθήκη της εκάστοτε εποχής. Δύναται να παρασύρει ακόμα και τον μη μυημένο ή λάτρη της τέχνης όχι μόνο σε μια καλλιτεχνική μέθη, αλλά και στο εσωτερικό τους αδιέξοδο. Ερωτικές και ερωτεύσιμες, διψούν ίσως για γάμο, ίσως για αναγνώριση. Μα η αναζήτηση για την κατάκτηση αυτών των στόχων μοιάζει ανέλπιδη και η καταστροφική τους κατάληξη, μονόδρομος.

Αγγελική Λυμπεροπούλου/musicity.gr

«Ερωμένες στον καμβά»… Πρωτότυπο, ενδιαφέρον, ατμοσφαιρικό… Βάζει τον θεατή μέσα στην κορνίζα της ζωής και στα ατελιέ μεγάλων ζωγράφων (Ραφαήλ και Μοντιλιάνι εν προκειμένω),κάποιες στιγμές πιο ήπια, κάποιες πιο έντονα, μέσα από τα μάτια και τα συναισθήματα της ερωμένης.

Μια παράσταση που την κουβαλάς και την επόμενη μέρα.

Σοφία Β. Γκαγκούση/ΛΑΟΣ έπεα

Ενθουσίασε (το κοινό της Βέροιας) η παράσταση "Ερωμένες στον καμβά" της Σοφίας Καψούρου...

Έξυπνο κείμενο, δυνατές ερμηνείες, εικαστικές παρεμβάσεις άκρως καλαίσθητες και ωραίοι φωτισμοί οδήγησαν σ’ ένα αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Το παρατεταμένο χειροκρότημα του κόσμου, που γέμισε την αίθουσα, απέδειξε ότι "το καλό, πάντα ξεχωρίζει".

Αντώνης Χατζηκυριακίδης/Πληροφοριοδότης

Η παράσταση «Ερωμένες στον Καμβά» της Σοφίας Καψούρου, άρτια, καλοστημένη και ιδιαίτερα ευρηματική, με υπέροχες ερμηνείες και ποιοτικό χιούμορ...

άρεσε στο κοινό που την καταχειροκρότησε. 

Βεροιώτης.gr

«Οι ερωμένες στον καμβά» ξετυλίγονται μέσα από ένα πανέξυπνο κείμενο, που δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς πως είναι η πρώτη θεατρική δουλειά της Σοφίας Καψούρου. Ένα κείμενο που παντρεύει αναπάντεχα μια λεπτή ποιητική διάθεση μ’ έναν σκληρό κάποτε ρεαλισμό…Δεν είναι μόνο ένα κείμενο που, πέρα από τα παραπάνω, το διακρίνει   μια θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό και στο κωμικό -πράγμα δύσκολο και ριψοκίνδυνο για το τελικό αποτέλεσμα– δεν είναι μόνο που δίνει με το λόγο του στον ηθοποιό όλες τις δυνατότητες να αναδείξει το ταλέντο του, φωνάζει πως πίσω από τη γραφή του υπάρχει μια πολύ σοβαρή μελέτη της εποχής, των προσώπων και των γεγονότων. Ισοδύναμες ερμηνευτικά οι δύο ταλαντούχες ηθοποιοί,  Ασπασία Κοκόση ( Φορναρίνα) και Σοφία Καψούρου (Ζαν), ζωντανεύουν το κείμενο με έμπνευση, αναδεικνύοντας εκφραστικά και τη μικρότερή του λεπτομέρεια. Η σκηνοθεσία του Παναγιώτη Παναγόπουλου όχι απλά δεν αδίκησε το εξαιρετικό κείμενο, αλλά φώτισε και ανέδειξε και τις πιο λεπτές πτυχές του, ελέγχοντας απόλυτα τις ερμηνευτικές δυνατότητες των δύο ηθοποιών του και υπογραμμίζοντας την  ιδιαίτερη εκφραστική γκάμα της κάθε μιας. Μια συναρπαστική παράσταση που προκάλεσε εντύπωση, κινητοποιώντας τη σκέψη και το συναίσθημα με την πρωτοτυπία του θέματος και την εμπνευσμένη απόδοσή του.

Δήμητρα Σμυρνή/faretra.info

Ένα θεατρικό κείμενο που γράφτηκε στον καιρό της κρίσης, που δεν αγγίζεται από την πραγματικότητα της κρίσης, αλλά νομίζω πως είναι μια ακόμα σπίθα. Είναι το «Ερωμένες στον καμβά» της Σοφίας Καψούρου.

Έχουμε στα χέρια μας ένα νεανικό κείμενο όπου ο λόγος είναι σχεδόν ποιητικός. Συχνά γίνεται αποσπασματικός, αλλά συνεχώς τον διατρέχει μια ζωηρή σπιρτάδα. Η διακειμενικότητα που φτάνει να γίνεται εγκιβωτισμός είναι ομαλά εναρμονισμένη και αφομοιωμένη στο κείμενο. Διακρίνεται ο σεβασμός στην ιστορική αλήθεια και η χρήση του ιστορικού ενεστώτα στην αφήγηση μεταφέρει τον αναγνώστη στο τώρα και συμβάλλει στην παραστατικότητα του κειμένου. Η μια πράξη δίνει γλυκά με συμβολισμό τη σκυτάλη στην επομένη. Οι μονόλογοι, εσωτερικοί ή όχι, εξελίσσονται σχεδόν παράλληλα με τους διαλόγους, με αποτέλεσμα να δημιουργούν μια ιδιαίτερη ζωντάνια και θεατρικότητα και συνεχώς να περιγράφουν και να γεννούν σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, διαμορφώνοντας έτσι μια πολύπλοκη εναλλαγή που θολώνει συνεχώς τα όρια μεταξύ διαλογικής μορφής και εσωτερικού μονολόγου, αφηγητή και θεατρικού χαρακτήρα, φαντασιακής και απτής πραγματικότητας. Ο όγκος των δρώντων προσώπων στο κείμενο συνεχώς πολλαπλασιάζεται. Η αναφορά της συγγραφέα στα πρόσωπα του έργου είναι δηλωτική: «Όλα τα πρόσωπα του έργου παίζονται από δύο γυναίκες ηθοποιούς».

Άννα Χρυσοβέργη/argolika.gr

Το έργο "Ερωμένες στον καμβά" της Σοφίας Καψούρου συγκλονίζει για την πρωτοτυπία του θέματος, τις ιστορικές γνώσεις της συγγραφέως, τις λογοτεχνικές αναζητήσεις, την καλλιτεχνική της φλέβα και την ευαισθησία της σε θέματα κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος, καθώς και τον μοντέρνο τρόπο γραφής.

Το κείμενο είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στην λογική και την υπέρβασή της- ειδικότερα μέσω της ευρηματικής υπερφυσικής επιστροφής των ερωμένων (μήπως το πορτρέτο ταυτίζεται στο έργο με τον τάφο, όπως το συναντάμε σε λαϊκές αφηγήσεις και δημοτικά τραγούδια;) ? ένα παιχνίδι ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον συγκρατημένο λυρισμό, ακριβώς γιατί η συγγραφέας φωτίζει την κρυμμένη πίσω από τον καμβά αλήθεια. Η λεπτή ειρωνεία ενισχύει τη ρεαλιστική γραφή. Παράλληλα, υπάρχουν τολμηρές εικόνες και μεταφορές, παραφθορές λογοτεχνικών φράσεων, καθώς και ανοίκειες γλωσσικές συνδέσεις.

Οι «Ερωμένες στον καμβά» είναι ένας ύμνος στις γυναίκες που λατρεύτηκαν αλλά έμειναν μόνες? ένας ύμνος στις αιώνιες ερωμένες.

Οδυσσέας Κουμαδωράκης / 1ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Συγγραφέων Αργολίδας,

Παν/μιο Ναυπλίου, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, άνοιξη 2016

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Σάββατο                         19:00

Κυριακή                         21:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Γενική είσοδος: 10,00 ευρώ

Μειωμένο: 8,00 ευρώ (Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων/ ΑμΕΑ

Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) / Ατέλειες: 5,00 ευρώ

Προπώληση VIVA: 8,00 ευρώ www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault

Πολυχώρος VAULT

Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8’ περίπου με τα πόδια)

Τηλέφωνα: 213 0356472 / 6945 993870 

(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 -21:00) 

Email: [email protected]

http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1