Αξιότιμη Κα Πρόεδρε, Στην Δημοκρατία δεν αφήνουμε κανέναν άνθρωπο να πεθάνει από απεργία πείνας και δίψας. Για ό,τι κι αν έχει καταδικαστεί.
Γιατί η διαχείριση μιας απεργίας πείνας δείχνει την ηθική θέση της πολιτείας. Αυτή κρίνεται. Όχι ο κατάδικος που έχει ήδη κριθεί. Κι ας είναι με δέκα φορές ισόβια. Θα χρειαστεί υπέρβαση. Αλλιώς δεν θα είστε ούτε εσείς προσωπικά ούτε όλοι ως λαός συλλογικά, «οι καλοί» της Ιστορίας. Όσο κι αν θέλουμε να γιορτάζουμε συλλήβδην την ανθρωπιά μας με κάθε ευκαιρία.
Η ανθρωπιά κερδίζεται στα δύσκολα. Και δημιουργεί κοινωνικά πρότυπα. Ποιο πολιτικό και ποιο ηθικό κόστος θα επιλέξετε; Το κράτος δεν μπορεί να είναι ανάλγητος τιμωρός. Αυτά μόνο στα καρτούν και τις δικτατορίες. Η Δημοκρατία μας δοκιμάζεται και σας χρειάζεται. Ειδικά και συνολικά. Συντελούνται δομικές αλλαγές και γίνονται ιστορικές ζυμώσεις.
Αυτά έγραψα το πρωί στην ΠτΔ Katerina Sakellaropoulou , μαζί με χιλιάδες άλλα σχόλια πολιτών.
Αυτά που κρατήθηκα και ΔΕΝ έγραψα ήταν ότι:
Φοβάμαι άμεσα για το μέλλον της χώρας και του λαού μας. Όταν ο διχασμός κλιμακώνει, όταν ο φόβος εξαπλώνεται και όταν η κυβέρνηση δείχνει να επιλέγει να τρέφεται από τα προδοτικά αυτά υλικά. Όταν δείχνει πως τη βολεύει να πεθάνει ένας ισοβίτης κατάδικος για να κλιμακώσει το συγκρουσιακό μπάχαλο των άκρων στην κοινωνία, να δικαιολογηθούν τα σκάνδαλα της αστυνομικής βίας, να ξεχαστεί η συγκάλυψη των σκανδάλων στον πολιτισμό και το πελώριο έλλειμμα στη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης της χώρας. Με τη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών παρατημένη σε τυχάρπαστα καταπιεστικά πλαίσια στρατιωτικού τύπου αποφάσεων. Διαίρει και βασίλευε. Ξανά και ξανά. Εκμεταλλευόμενη ότι η αντιπολίτευση δείχνει να βολεύται μήνες μηνών στην κερκίδα, αφού μάλλον δεν αντέχει να διεκδικήσει στ' αλήθεια την καυτή πατάτα της προόδου. Σε μια συγκυρία καυτών ζυμώσεων που -τόσο συγκινητικά παράδοξα- δείχνει να ζήτα η ψυχή μας συλλογικά. Για ένα μέλλον πιο αγνό και πιο δίκαιο.
Σε κάθε άλλη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας θα είχαμε εκλογές και θα έπεφτε η κυβέρνηση. Κι όμως. Τώρα δείχνει να αντλεί δύναμη από τον φόβο. Κι ο εξανδραποδισμός όλο και θεριεύει. Μη μας κάνει εντύπωση αν καταλήξουμε και σε κανέναν ευκαιριακό πόλεμο με τους γείτονες για να δικαιολογήσει την κυριαρχία της αυτή η κυβέρνηση που όλο και θυμίζει διακριτική απολυταρχία. Όλα στον βωμό της εξουσίας. Στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Και στο θεσμικό ξεπούλημα, οικονομικά και δομικά.
Γιορτάζουμε 200 χρόνια από την πολύπαθη επανάσταση. Κι επιλέγουμε, προσωπικά και συλλογικά, να είναι πάλι πρωταγωνιστής ο εθνικός διχασμός; Η συγκάλυψη; Η πάρτη του καθενός; Οι βροντερές φωνές της ενοχής; Τα σου 'πα μου 'πες;
Είναι -αν μη τι άλλο- λυπηρά κιτς αυτό που συμβαίνει ιστορικά. Σαν κακή επανάληψη σήριαλ. Σαν ένα τρομακτικά προβλέψιμο ριάλιτι σόου.
Ας είμαστε -προσωπικά έστω- οι πολίτες αντίβαρο σε αυτό που οδεύει η μοίρα. Κι ας διαφωνούμε σε όλα. Δεν πειράζει. Ας διαφωνούμε μαζί. Με στοιχειώδη σεβασμό, ενσυναίσθηση και επίκληση στη λογική. Αυτό είναι το νόημα. Αυτό θα πει χώρα. Αυτό θα πει κοινωνία. Αλλιώς είμαστε χαμένοι.
Ας αντισταθούμε στον φόβο. Ας αντισταθούμε στον θυμό. Ας αντισταθούμε την καφρίλα και τον κανιβαλισμό. Ας δώσουμε λίγο γαμημένο χώρο στην αγάπη.
Ανάσα βαθιά.
Παγκράτι, 25 Φλεβάρη 2021
Ο Νικόλας Ανδρουλάκης είναι συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης.
photo credits: Κωσταντίνος Μαλεκάκης / Νίκος Μαλιακός
