Πρόκειται για τη δεύτερη συγγραφική του δουλειά μετά «Το Σπίτι Μόνο» που εκδόθηκε το 2016.
Μικρές ιστορίες που αν και φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους τις
δένει η ίδια αφετηρία. Αφορμές…
Η αφορμή από ένα συμβάν, η αφορμή από μια
είδηση που δεν αναφέρεται στα δελτία ειδήσεων, από μια τυχαία συζήτηση που
έγινε στο μετρό, από ένα περιστατικό στο δρόμο…
Αφορμές που για έναν σκηνοθέτη γίνονται
λεκτικές εικόνες και μεταφέρονται στο χαρτί .Ο σκηνοθέτης βοήθησε τον συγγραφέα
αλλά όχι μόνον αυτός. Από τη μια τα πολλά χρόνια και η ιδιαιτερότητα αυτής της τέχνης,
τα έργα, οι τόσες σημαίνουσες συνεργασίες, -τόσοι πολλοί άνθρωποι- κι απ’ την
άλλη τα σαράντα τρία χρόνια διδασκαλίας, τα σεμινάρια, οι σπουδαίοι δάσκαλοι
και ένα σωρό άλλα σημαντικά… όλα αυτά οδήγησαν τον σκηνοθέτη σε μια συνεχή
παρατήρηση ερήμην του συγγραφέα, που ήταν και η αιτία των Αφορμών.
Ο Κοραής
Δαμάτης αναφέρει σχετικά…
«Όλα είναι μια αφορμή αν το καλοσκεφτεί κανείς. Αν σταθείς λίγο παράμερα
από τις καταιγιστικές, σε καθημερινή βάση, ειδήσεις, θα βρεις εκατό λόγους,
εκατό αφορμές για να περιγράψεις με τη δική του ματιά κάποιο γεγονός, ιδιαίτερα
εκείνο που αποφάσισαν τα μέσα ενημέρωσης να τον περάσουν λαθραία. Υπάρχουν όμως
κι αλλού αφορμές,… στη προσωπική σου ζωή, στη δουλειά σου, σε κάθε είδους
συναναστροφές , στις αναμνήσεις σου, στο δρόμο, στις ανομολόγητες σκέψεις σου…
Ναι, όλα γύρω μας και μέσα μας είναι αφορμές, αιτίες, κίνητρο.»
Προσοχή στο διάκενο μεταξύ συρμού και
αποβάθρας αφορμή, πυροδοτείται η
μνήμη και γυρνάει πίσω.
Ο τετράχρονος περιπλανώμενος Σύριος…αφορμή μια είδηση στο διαδίκτυο.
Ο Δισκοβόλος, συνάντηση μαζί του απέναντι απ’ το Καλλιμάρμαρο. Αφορμή.
Τα τέσσερα ζυγίστηκαν να δουν το ποιο
βαραίνει, ένα κιτρινισμένο γράμμα
πέφτει από ένα βιβλίο, αφορμή.
Μια μικρή μπαλίτσα κινέζικου τσαγιού…οι ερωτικές ‘συνευρέσεις’ των ανθρώπων.
Ένα περιστατικό στο δρόμο, αφορμή. Κάτι που ειπώθηκε λαθραία, αφορμή. Κάποιο
αναπάντεχο συμβάν, ένα ξαφνικό τηλεφώνημα, μια είδηση στα ψιλά, τα λόγια ενός
φίλου, μια προσφώνηση, μια φωτογραφία...αφορμές. Δεν θυμάμαι, πότε ξεκίνησε αυτό το
«παιχνίδι», ποια ανάγκη με οδήγησε να φρενάρω την κάμερα, να απομονώνω κάποιες
ματιές, και οι σκέψεις που μου γέννησαν να καταλήξουν άλλοτε σε μικρές
ιστορίες, κι άλλοτε σε ολιγόλογα συμπεράσματα.
Ίσως, σκέφτομαι, ίσως αυτά που συνέβησαν σε δικούς μου ανθρώπους ή σε άγνωστους κι ανώνυμους, αλλά και οι ειδήσεις από εκατό πηγές, τα γεγονότα που εναλλάσσονται αστραπιαία, η άκρατη πληροφόρηση, -στρεβλή πολλές φορές- όλα αυτά, μαζί με μια έντονη ανάγκη εξιλέωσης μπροστά σ’ αυτόν τον καταιγισμό, να ήταν, τελικά, η αφορμή για αυτές τις Αφορμές.
Σχέδια
έκδοσης και εξωφύλλου: Σοφία Κουκουλίνη.
