ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΠΡΙΝ' Στον πολυχώρο Αθηναΐς «Ζωή Λάσκαρη»

Τέχνες / Θέατρο
30/12/2016

Πρωί...ώρα αιχμής...μα στο σταθμό του μετρό ερημιά λες και έχει πέσει βόμβα και όλοι έχουν εξαφανιστεί. Μονάχα δύο άτομα...ένας νεαρός άντρας και μια ώριμη γυναίκα. Εκείνος ένας αγχωτικός, προσεγμένος, ανερχόμενος καριερίστας με φιλοδοξίες και όνειρα. Εκείνη μια καλοβγαλμένη, πλούσια, όμορφη κυρία που έχει ζήσει τη ζωή με το κουτάλι και μοιάζει σαν να μην την απασχολεί πλέον ο χρόνος που κυλά.

Η συνάντησή τους κάτω από περίεργες συνθήκες. Τόσο απρόσμενη και τόσο μοιραία που θα βγουν στην επιφάνεια λόγια που δεν έχουν ξαναειπωθεί στο παρελθόν, ανομολόγητες εξομολογήσεις και ποικίλα συναισθήματα. Και όσο η ώρα περνά και ο συρμός δεν εμφανίζεται τόσο κορυφώνεται η ένταση με τους ήρωες να εγκλωβίζονται όλο και περισσότερο στον ίδιο τους τον εαυτό. Τίποτα δεν τους ενώνει, όμως έχουν τόσα κοινά σημεία τελικά. Ένα τρένο που έχουν χάσει οριστικά και δεν θα έρθει ποτέ. Θα μπορέσουν να ξεφύγουν, να απαλλαχτούν και να λυτρωθούν;;;;

Στον πολυχώρο Αθηναΐς στο Γκάζι παρακολούθησα την Ηρώ Μουκίου και τον Θοδωρή Αντωνιάδη σε δύο απρόβλεπτους ρόλους. Σε μια ισορροπημένη και άρτια παράσταση, έξυπνα δεμένη και προσεγμένη απ' την αρχή μέχρι το τέλος, ο θεατής βιώνει την ιστορίας τους. Γίνεται αποδέκτης τόσο του μαύρου χιούμορ όσο και της ικανότητας του συγγραφέα Βασίλη Ρίσβα να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα φόβου, τρόμου και αγωνίας σε μια ενδιαφέρουσα πλοκή ενορχηστρωμένη με νεύρο και συνέπεια από τον χαρισματικό σκηνοθέτη Δημήτρη Μάριζα. Το λιτό σκηνικό, η όμορφη μουσική και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί πλαισιώνουν αρμονικά την υπόθεση. Οι δύο ηθοποιοί αξιόλογοι, ουσιαστικοί και εκφραστικοί πάνω στη σκηνή εντυπωσιάζουν με τις ερμηνείες τους οι οποίες διακατέχονται από ακραία συναισθήματα και αντιδράσεις που εναλλάσσονται διαδοχικά!!

Μια παράσταση σύντομη σε διάρκεια αλλά άριστη σε νοήματα, ιδέες και προβληματισμούς που θέτουν μεγάλα ερωτήματα. Μια βόλτα ως το Γκάζι θα σας πείσει!!!