Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΕΝΟΣ ΡΕΜΠΕΤΗ ΣΤΟ ΧΥΤΗΡΙΟ

Οι συντελεστές της παράστασης είναι:

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Jean-Jacques Tesson

Ηχοληψία-Φωτισμός: Καράμπαμπα Φωτεινή

Κοστούμια: Francoise Dangon

Ηθοποιοί και μουσικοί (με αλφαβητική σειρά):
Φραντζέσκα Αναστοπούλου
Γιάννης Ασκάρογλου 
Γιώργος Κούστας 
Εύα Μακρή 
Γιώργος Μακρής
Ελένη Πετεινού 
Ρένα Στρούλιου 
Jean-Jacques Tesson 
Κώστας Τσόπελας 
Γιώργος Χαρατσής

Το τραγούδι της παράστασης,σε μουσική του Ισίδωρου Πάτερου και στίχους του Γιώργου Μακρή,σηματοδοτεί την αλλαγή του μουσικού ύφους που επήλθε σταδιακά μέσα από τις νέες διασκεδαστικές ανάγκες…. της μεσοαστικής κοινωνίας.

Σημείωμα του σκηνοθέτη
«Η νοσταλγία ενός Ρεμπέτη»
Ετοιμάζοντας αυτή τη παράσταση, έχω συνέχεια στο νου μου μία λέξη: τη λέξη «συνάντηση»....
Η συνάντηση, στην αρχή, με το μουσικό Γιώργο Μακρή, που θέλοντας να σκιαγραφήσει την ιστορία του ρεμπέτικου, μου πρότεινε να την σκηνοθετήσω. Έτσι ξεκινήσαμε μαζί ένα ταξίδι που συνδυάζει ζωντανή μουσική και παντομίμα.
Η περιπετειώδης συνάντηση των μουσικών του συγκροτήματος ρεμπέτικης μουσικής «Οι Παραπεταμένοι» και των ηθοποιών της ομάδας θεάτρου δρόμου «Παίζω-Δρόμος».
Η ιστορική συνάντηση δύο μουσικών ειδών, λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής: τοΠειραιώτικο και το Σμυρναίικο, από την οποία θα γεννηθεί το Ρεμπέτικο. Η συνάντηση, μέσα στην παράσταση, του νεαρού Πειραιώτη ρεμπέτη και της τσαχπίνας Σμυρνιάς, η οποία συμβολίζει το κράμα των δύο ειδών.
Η συνάντηση ενός μουσικού είδους και μίας σελίδας της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας. Από το 1920 έως τη δεκαετία του 1960, το ρεμπέτικο τραγούδι ακολουθεί τις περιπέτειες και τα πάθη της χώρας στο πρώτο μέρος του 20ου αιώνα: Μικρασιατική Καταστροφή, δικτατορία του Μεταξά, κατοχή, Εμφύλιος.
Και τέλος ‒η πρώτα απ' όλα‒ η συνάντηση του Γάλλου-που είμαι-με την Ελληνική μουσική του υποκόσμου-που την ερωτεύτηκα σαν το blues ή το fado. Σεμνή όπως είναι, γεννημένη μέσα στη μιζέρια, με κέρδισε επίσης σαν σκηνοθέτη, υπερασπιστή ενός φτωχού και μινιμαλιστικού θεάτρου.
Μία συνάντηση που κατέληξε σε μία ιδιαίτερη άποψη, αναπόφευκτα υποκειμενική, αυτού του κομματιού της μουσικής κληρονομίας σας, που ελπίζω να σας κερδίσει και σας.

Jean-Jacques Tesson

 

Note du metteur en scène
Pendant tout le temps où je préparais ce spectacle, j’avais sans cesse un mot en tête : le mot « rencontre ».

La rencontre, tout d’abord, avec le musicien Yorgos Makris qui a eu envie d’esquisser l’histoire du rébétiko et m’a proposé de la mettre en scène. C’est ainsi que nous avons entrepris ensemble un voyage qui allie musique vivante et pantomime.
La rencontre improbable des musiciens du groupe de musique rébétique I Parapétameni et des comédiens de la troupe de théâtre de rue Paizo-Dromos.
La rencontre historique, suite à la Catastrophe d’Asie Mineure, de deux mondes musicaux, le smyrneïko et le piraiotiko, dont naîtra le rébétiko.
La rencontre, dans le spectacle, du jeune rébète du Pirée et de l’aguichante Smyrniote, qui symbolise la fusion des deux musiques.
La rencontre d’un genre musical et d’une page de l’histoire grecque. De 1920 jusqu’aux années 1960, la chanson rébétique épouse les vicissitudes que connaît le pays et les épreuves qu’il traverse : Catastrophe d’Asie Mineure, dictature de Métaxas, Occupation, Guerre civile.
Enfin et surtout, la rencontre du Français que je suis avec la musique grecque de l’underground pour laquelle j’ai eu un véritable coup de cœur, comme pour le blues ou le fado. Jaillie de la misère, elle m’a également conquis dans sa simplicité en tant que metteur en scène, adepte d’un théâtre pauvre et minimaliste.
Une rencontre qui a débouché sur une approche, immanquablement subjective, de ce pan de votre patrimoine musical, dont j’espère cependant qu’elle saura vous conquérir vous aussi.

Jean-Jacques Tesson